معابر شهری و لزوم حفظ و نگهداری آنها، ساماندهی، ارتقای کیفیت و ساخت معابر شهری از جمله مسایلی است كه برخی از كارشناسان شهرساز بر اهمیت آنها تاكید دارند. به نظر می‌رسد مصالحی كه در حال حاضر در سطح معابر شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند با استانداردهای جهانی مطابقت ندارند و از این رو علاوه بر كاهش ضریب عمر مفید موجب هدر رفت سرمایه‌های ملی می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سكینه معروفی مسئول كارگاه شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس در بیان وضعیت كیفی معابر به لحاظ مصالح غالب و مبلمان شهری با انتقاد از نابسامانی كیفی و فضاهای شهری گفت: «اغلب مصالح ساختمانی در ایران موزاییك‌های بتنی، بتن و آسفالت است كه متاسفانه از كیفیت خوبی هم برخوردار نیستند و به همین‌خاطر نیز عمر مفید آنها كوتاه است. »
وی افزود: «علاوه بر كیفیت مصالح، طراحی پیاده‌رو، پیاده‌راه و خیابان‌ها نیز در بیشتر نقاط به گونه‌ای است كه منطبق با جمعیت شهری، ترافیك و تراكم‌ها نیستند. به عبارتی شهروند در تهران احساس نامانوسی دارد. اغلب خیابان‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند كه بخش كوچكی را به پیاده‌ها اختصاص داده‌اند و بخش عمده‌ای در اختیار اتومبیل‌ها هستند.»
این كارشناس شهرسازی ادامه داد: «در بیشتر معابر شهری جایی برای شهروندانی كه معلولیت‌هایی جسمی دارند دیده نشده و اینها مسایلی هستند كه باید مسئولان شهری به ایجاد آنها در تمامی شهر توجه كرده و همت گمارند، زیرا این مسئله نقض كامل حقوق شهروندان معلول به شمار می‌آید.»
معروفی با تاكید بر نامرغوب بودن مصالحی كه در معابر شهری به كار می‌روند بر ظاهر نازیبای آنها در مبلمان شهری نیز اشاره كرد و گفت: «به نظر می‌رسد مسئولان شهری توجه لازم را به مصالح به كار رفته در معابر شهری و حتی نوع کاربرد آنها ندارند. عموما پیمانكارانی كه به ساخت معابر شهری اعم از خیابان و پیاده‌راه‌ها می‌پردازند دقتی بر روی مصالح به كار رفته، زیبایی معابر و حتی بهره‌مندی از شهرسازان و معماران و كارشناسان مجرب ندارند.»
مسئول كارگاه شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس تاكید كرد: «عمده مشكلات معابر شهری در پیاده‌راه‌ها نمود پیدا می‌كنند اگرچه خیابان‌ها نیز مشكلات خاص خود را از نظر دست‌اندازها، یكسان‌نبودن سطح خیابان، آسفالت نامرغوب و مسایلی از این دست دارند، از این جهت كه نظارتی منطقی بر آنها وجود ندارد.»
به گفته معروفی شاید بتوان اینگونه نتیجه‌گیری كرد كه در كشور كار انجام می‌شود اما به نگهداری و حفظ كه متضمن عمر مفید و كیفیت است كمتر پرداخته می‌شود. باید نهادی مسئولیت نگهداری از معابر شهری را برعهده بگیرند و اینطور نباشد كه معابر هرساله و یا چند سال یكبار در دست پیمانكاران مختلف قرار بگیرد و سرمایه‌های ملی به هدر برود.»
معروفی در بیان این نكته كه مصالح به كار رفته در معابر شهری مناسب شرایط اقلیمی نیست به مصالحی همچون آسفالت در خیابان‌ها و موزاییك‌های بتنی در پیاده‌رو‌ها و پیاده‌راه‌ها اشاره كرد و گفت: «مصالح بتنی به دلیل آلودگی زیست محیطی آلاینده‌ای برای محیط زیست به شمار می آیند كه این آلودگی در تولید، مصرف و فرسایش وجود دارد. همچنین علاوه بر ضد محیط زیست بودن عمر كوتاهی دارند و از كیفیت نامناسبی نیز برخوردارند.»
به گفته این كارشناس شهرساز، نفوذ آب در مصالحی كه در معابر شهری به كار می‌روند بالاست و اینها در حالی است كه ما كشوری هستیم كه در معرض خشكسالی قرار داریم و ذخیره آب برای ما از اهمیت برخوردار است.
معروفی در ادامه گفت: «كشور ما در گذشته از مصالح سنگی در معابر شهری استفاده می‌كرد كه بسیار به صرفه بود. همچنین مصالح سنگی كمك موثری در مباحث سیما و منظر و مبلمان شهری به شمار می‌رفت كه متاسفانه این ویژگی مدت‌هاست به دلایلی نامعلوم از شهرهای ما رخت بربسته است.»
22339