نگاهی به ارقام بودجه‌ی اسرائیل در سال‌های گذشته نشان از احوال اقتصادی این رژیم دارد. سال ۲۰۱۳ رقم مصوب ۱۰۱ میلیارد دلار بوده است. سال ۲۰۱۴ با افزایش حدود ۳٪ به ۱۰۴ میلیارد دلار می‌رسد. سال ۲۰۱۵ اما کاهش ۵.۶٪ رقم بودجه را به ۹۸.۲ میلیارد دلار رساند و بالاخره بودجه‌ی مصوب ۲۰۱۶ با ۱۰.۶٪ افزایش به ۱۰۸.۶ میلیارد دلار رسیده است.
بودجه‌ی سال ۲۰۱۶ که با ۲۷۰۰ مورد اصلاح از ۳۲۰۰۰ مورد به تصویب رسید با این رشد چشمگیر بعد از حرکت سال گذشته به سمت بودجه‌ی انقباضی پیامی در خود دارد؛ پیامی درباره‌ی نگرانی‌ها و منابع مالی این رژیم.
این پیام وقتی آشکار می‌شود که بدانیم نتانیاهو به رغم اعتراض‌های رای‌دهندگان صیونیست که خواهان کاهش بودجه‌ی نظامی و افزایش بودجه‌ی عمرانی و بخش مسکن بوده‌اند، همچنان درصد بالایی (بیش از ۱۴.۵٪) از کل بودجه را به بودجه‌ی نظامی اختصاص داده است.
ظاهرا دو رژیم در خاورمیانه هستند که سرانشان شب‌ها کابوس ایران می‌بینند، اگر در مورد یکی از این دو رژیم این کابوس‌ها بی‌مورد است، چه ایران چشم طمع به کشورهای منطقه ندارد و بدخواه آنان نیست، در مورد نتانیاهو و رژیم صیونیستی این کابوس بسیار به‌جا است. آنچه نابه‌جا است تصور نتانیاهو از ماهیت این کابوس است.
همان طور که ژنرال هّلِوی (فرمانده اطلاعات ارتش اسرائیل) در آخرین گفت‌وگوی مطبوعاتی خود گفت، جنگ ایران و اسرائیل یک رخداد احتمالی در آینده نیست، بلکه به نظر او این جنگ مدتی است که آغاز شده و هر روز پیچیده‌تر می‌شود. ژنرال هلوی گفته است این جنگ میان دانشمندان، ریاضیدانان و مهندسان ایرانی و اسرائیلی در زمینه‌ی توان دفاعی و نیز آی‌تی در جریان است و همان طور که اشاره کرده ۲۰ برابر شدن تعداد مراکز آموزش عالی و دانشجویان ایرانی در ۳۶ سال گذشته و ۳.۵ برابر شدن همین آمار در اسرائیل نشان می‌دهد جنگ کجا و بر سر چی است و چه احوالی دارد.
طبیعتا نتانیاهو با حفظ یا حتی بالا بردن بودجه‌ی نظامیش نمی‌تواند در جنگ دانش پیروز شود.