«مسئولان تله کابین، بدون اینکه اهمیتی برایشان داشته باشد و اینکه شاید خطری تهدیدم کند، مسیر کوه را نشان دادند و گفتند مسیر را خودت باید پیاده بروی.» این جملات کوهنوردی است که هفته گذشته به ایستگاه ۵ توچال می رود و برای پرداخت بلیت تله کابین ۸ هزارتومان کم داشت و مجبور شد از ایستگاه ۵ تا پایین پیاده بیاید.

مینا افشار: پسرجوان، آنچه را که هفته پیش در توچال برایش اتفاق افتاده بود، با خبرنگار خبرآنلاین بازگو کرد و حرف هایش سراسر حکایت از بی مسئولیتی و بی تدبیری افرادی است که جانش را بخاطر بلیت ۱۳ هزارتومانی به خطر انداختند. و چه بسا بی مهری پرسنل تله کابین در جریان این اتفاق بود. اما در این میان مسئولان فروش بلیت تله کابین معتقدند، افرادی که برای کوهنوردی به این مکان می آیند باید از قبل تجهیزات و امکانات رفاهی شان را فراهم کنند. 

آنچه در ادامه می‌خوانید، روایت «داریوش صحیفی» جوان ۳۳ ساله، از اتفاقی که هفته گذشته (۱۷ آذرماه ۹۴) در پیست توچال برایش افتاد و به صورت تلفنی، این اتفاق را برای خبرآنلاین روایت کرده است.

«قصد دارم، اتفاق تلخ و وحشتناکی که برایم در ارتفاعات توچال رخ داد و مسبب اصلی آن پرسنل تله کابین ایستگاه 5 توچال بود را منعکس کنم تا دوستان کوهنورد مورد کم لطفی و بی اهمیتی این افراد گرفتار نشوند.

بعد از 4 ساعت ونیم بالارفتن از مسیر سخت و پر برف (تا بالای زانو) از مسیر درکه پلنگچال به ایستگاه 5 رسیدم و ساعت 4 عصر بود، آفتاب کم کم در حال غروب کردن بود، قصد سوار شدن به تله را داشتم چون آخربن سرویس به پایین بود و می خواستم به سمت خروج از توچال بروم. در این بین متوجه شدم کارت عابر بانک همراهم نیست و کلا 5 هزار تومن پول در جیبم داشتم. 

وقتی از مسئولان تله درخواست کردم که بگذارند با مقدار پولی که دارم سوار تله کابین شوم آنها گفتند ما نمی توانیم این اجازه را بدهیم و جواب رد به من دادند. آنها مسیر کوه را به من اشاره کردند و گفتند: راه برگشت را باید خودت پیاده بروی.

 من که خیلی از طرز برخورد مسئولان ناراحت و گله مند شدم، با لباس های خیس و بدنی خسته، بدون تجهیزات کوهنوردی به سمت مسیر حرکت کردم که متاسفانه بعداز یک ساعت متوجه شدم راه اصلی را گم کرده ام. با دادوفریاد کمک خواستم اما کسی صدای من را نمی شنید.

در این بین ناگهان بدترین لحظه عمرم فرا رسید، وقتی روبه عقب برگشتم یک گرگ بزرگ دیدم که به سمتم آرام آرام حرکت می کرد، آن لحظه احساس کردم دیگر زنده نخواهم ماند، مرگ جلو چشمانم بود. وسیله‌ای برای دفاع از خود نداشتم، برف تا بالای زانوهایم بود و اجازه نمی داد به سرعت حرکت کنم. در مسیر گمشده حتی یک نفر هم صدای فریادم را نمی شنید، فقط تا می توانستم با تمام قدرت می دوییدم، چندبار با صورت در برف به زمین خوردم ولی از ترس گرگ باز بلند می شدم و به مسیر ادامه می دادم.  بعد از مدتی به خواست خدا مسیر اصلی را پیدا کردم، ولی باز هم در ارتفاع بودم.

نزدیک ایستگاه 5 که شدم یک تله به سمت پایین می رفت با داد و فریاد درخواست کمک کردم و یکی از مسئولان در تله را باز کرد و گفت کمک می آوریم. بعد از چند دقیقه متوجه شدم خبری از کمک نیست، مجبور شدم به مسیر ادامه دهم. دیگر توان راه رفتن نداشتم. از طرفی هوای سرد و راه رفتن زیاد در برف و از طرفی ترس امانم را بریده بود. به لطف خدا توانستم بعد از ۳ تا ۴ ساعت خودم را به پایین برسانم. اما سؤال من این است، آیا جون یک آدم به ارزش 8 هزار تومان است؟ انسانیت کجا رفته است؟ من دعای خیر کسی پشت سرم بود که توانستم همه سختی های مسیر و بخصوص سرما و خستگی را پشت سر بزارم و دوام بیاورم.»

پاسخ مدیر فروش بلیت تله کابین

این روایت های داریوش در رابطه با مواجه شدن با اینگونه مشکلات را وقتی روی میز«حسین قهاری»، مدیرفروش بلیت تله کابین توچال قرار می دهیم و از او می خواهیم پاسخی در واکنش به آن مطرح کند، می گوید: این ادعا نادرست است. در ابتدا باید بگویم در پیست توچال به هیچ عنوان حیوانی از قبیل گرگ و شغال و... وجود ندارد، به طور قطعی می توان گفت در این محدوده حیوان درنده ای وجود ندارد و این اطمینان را به کوهنوردها می دهم که از این لحاظ امنیت کاملا برقرار است. حتی در سال های گذشته هم چنین مواردی (مشاهده حیوان) نیز گزارش نشده است.

قهاری می گوید: در مورد مانع شدن پرسنل تله کابین با کوهنوردی که مقدار پول کافی را برای سوار شدن به تله را نداشته تا حدودی موافق هستم، اگر قرار باشد هرکسی برای سوار شدن به تله کابین پولی پرداخت نکند،‌ باید کلا تله کابین را برای عموم، به صورت رایگان در اختیار قرار دهیم. پس اینکه پرسنل چرا مانع سوار شدن این شخص شده اند؟ به نظرم این اجازه را دارند، پرسنل حق دارند برای سوار شدن به تله کابین نظارت داشته باشند و وجهی را دریافت کنند. اینکه کوهنورد کارت عابر بانک یا پول همراهش نبوده نشان از بی مسئولیتی خودش است. 

قهاری در ادامه می گوید:  پیست توچال فضایی برای تفریح و کوهنوردی است، پس افرادی که به این مرکز مراجعه می کنند باید با امکانات و تجهیزات کامل باشند. اینجا مکانی اجباری یا مسیر گذر افراد نیست که ناچار باشند از آن بگذرند پس باید امکانات لازم از قبیل تجهیزات کوهنوردی، لباس مناسب،‌ پول کافی و... را همراه خود داشته باشند. البته این را هم بگویم اگر در این مکان برای افرادی مشکلی جسمی، فشار هوا یا هر موارد دیگری که پیش بیاید و اورژانسی باشد، حتما در اولین فرصت او را به پایین و مرکز اورژانس منتقل می کنیم. این فرد قاعدتا برای کوهنوردی به این مکان وارد شده و از لحاظ جسمی هیچ مشکلی نداشته که توانسته تا ایستگاه ۵ با تیم کوهنوردی همراه شود. 

قهاری در پایان می گوید: به افرادی که برای کوهنوردی به این مکان می آیند توصیه می کنم حتما امکانات لازم همراهشان باشد تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود، در ضمن حضور فرد همراه در کوهنوردی الزامی است، علاوه بر این کوهنوردان برای کوهنوردی سعی کنند، مسیر کوهنوردی را تنها طی نکنند. همچنین باید تأکید کنم خطری مانند حمله حیوان و.... در این مکان کسی را تهدید نمی کند و جای نگرانی نیست. این روایت اگرچه قابل بحث است، اما توضیحات ارائه شده تا حد زیادی از جزئیات را رونمایی می کند. 

۴۷۲۳۶

منبع: خبرآنلاین