به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پسر بزرگ نویسنده «خوشه‌های خشم» خود نویسنده بود و علاوه بر آن بسیاری از کتاب‌های پدرش را به فیلمنامه تبدیل کرده بود.
او سال‌های زیادی از زندگی خود را به عنوان فیلمساز مستند و فیلمنامه‌نویس گذراند تا اینکه سرانجام در 58 سالگی نخستین کتابش را منتشر کرد که با نظر مثبت منتقدان روبه‌رو شد. او پس از در سال‌های 2010 و 2011 به ترتیب رمان‌های «در سایه سرو» و «نیلوفر نقره‌ای» را روانۀ بازار کتاب کرد.
داستان‌های او نیز همانند بسیاری از داستان‌های پدرش در سواحل بدیع کالیفرنیا روی می‌دادند. اشتاین‌بک چهره‌ای بسیار شبیه به پدرش داشت و مدت‌‌ها برای به دست آوردن حق مالکیت میراث معنوی پدرش مبارزه می‌کرد.
دعوای بر سر میراث جان اشتاین‌بک به وصیت‌نامه‌ای بازمی‌گشت که این نویسنده برنده جایزه نوبل اندکی پیش از مرگ نوشت. او در این وصیت بیشتر میراث خود را برای سومین همسر خود الین باقی گذاشت. در این وصیت‌نامه قید شده است که سود حاصل از این آثار در آینده به همسر و وکیلش خواهد رسید. البته در این وصیت هیچ اشاره مستقیمی به کپی‌رایت آثار او نشده است.
توماس اشتاین‌بک سال 1944 در نیویورک به دنیا آمد، و مادرش چهار سال پس از تولد او از جان اشتاین‌بک جدا شد. این نویسنده در رشته‌های انیمیشن و فیلم‌سازی تحصیل کرد و پس از دوران تحصیل به عنوان گزارشگر رادیو و تلویزیون به جنگ ویتنام اعزام شد و در زمان شدت گرفتن جنگ مدت زمانی را نیز به عنوان مسئول آتشبار هلیکوپتر خدمت کرد.
توماس پس از بازگشت به کشور زمان زیادی را صرف نگهداری از میراث پدرش کرد. او با اقتباس از کتاب‌های «در نبرد مشکوک»، «مروارید» و « سفرهای همراه با چارلی» چند فیلمنامه خلق کرد.
منبع: نیویورک‌تایمز / 12 اوت
58241