فاطمه علی‌اصغر: مالک خانه بهبهانی رامهرمز، تقاضای خروج از ثبت این اثر ملی را داده است. خانه بهبهانی یا قلعه امیرمجاهد یکی از گنجینه‌های معماری و تاریخی خوزستان به شمار می‌رود. دلیل مالک برای خروج از ثبت این اثر تاریخی این است: «سازمان میراث فرهنگی در حق ما جفا کرد.»
اما جفای سازمان میراث فرهنگی در حق این اثر تاریخی چه بود؟ مگر پشتوانه گردشگری ایران که این روزها ریاست‌جمهوری این همه بر آن تاکید کرده، آثار تاریخی‌اش نیست؟ چطور ممکن است که این همه بی‌توجهی نسبت به یک اثر تاریخی روا شود؟ چطور ممکن است که در بزرگترین و زیباترین خانه تاریخی خوزستان به روی گردشگران بسته باشد؟
خانه بهبهانی، قاجاری است. بنایی در خیابان دهقان رامهرمز. اثری که در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۰ با شماره ی ثبت ۳۷۷۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. اردشیر بهبهانی، مالک این خانه تاریخی به خبرآنلاین می‌گوید: «زمانی که کارشناسان میراث فرهنگی می خواستند این بنا را ثبت کنند، به ما قول دادند که مرمت و احیای آن را جزو اولویت برنامه‌های خود قرار دهن اما این وعده هیچ گاه اجرایی نشد.»
به گفته او، از روزی که خانه بهبهانی ثبت ملی شد و در پناه قوانین میراث فرهنگی قرار گرفت، آغاز بدبختی‌هایش بود، برای اینکه نه تنها کارشناسان سازمان میراث فرهنگی اجازه مرمت و بهسازی بنا را به ما نمی‌دادند، بلکه خودشان هیچ گونه اقدام جدی برای نجات این بنا از تخریب تدریجی نکردند.
بنا بدون اینکه به خود اقدام مرمتی را ببیند، روز به روز به ویرانی نزدیک‌تر شد تا اینکه در سال 91 ترک های عمیقتری به جانش افتاد. بهبهانی می‌گوید: «ما برای ساماندهی این بنا بارها و بارها با مسئولان میراث فرهنگی نامه نوشتیم. جلسه گذاشتیم اما مدیران یکی یکی عوض شدند و هیچ کس پاسخ درستی به ما نداد. ما ساکن این خانه هستیم، بچه کوچک داریم که هر لحظه خطر ریزش، آن‌ها را تهدید می‌کند.»
حالا احتمال فروریختن این خانه تاریخی وجود دارد و خطر در کمین ساکنان این بناست اما بدتر از همه آن‌ها به عقیده وارث، از بین رفتن هویت و خاطراتی است که در این خانه رو به زوال است: «این خانه ارث پدری من است و حالا هر روز شاهد آن هستم که روز به روز خراب‌تر می شود. برای همین بعد از سال‌ها دوندگی به دنبال مسئولان میراث فرهنگی، به دیوان عدالت اداری مراجعه کردم تا هر چه زودتر خانه‌ام را از ثبت خارج کنم و بتوانم برای نجات آن کاری انجام دهم.»
معتمدی، یکی از فعالان میراث فرهنگی خوزستان هم درباره شرایط کنونی این خانه اظهار نگرانی می‌کند: «خانه در معرض تخریب قرار گرفته است. بارها و بارها ما اعلام کردیم که این خانه نیاز به مرمت و بازسازی دارد اما به گوش مسئولان نمی‌رود.»
او در باب اهمیت این خانه تاریخی می‌گوید: «این عمارت و باغ منحصر به فرد است. بنایی دو طبقه که زمانی معماری آن درخشان بود اما متاسفانه حالا هم باغ دارد از بین می‌رود و هم بنا. فکر می کردیم که مسئولان در این زمینه اقدامات جدی انجام می‌دهند اما هیچ اتفاقی نیافتد. ما فکر می‌کردیم ثبت ملی به نفع این بنای تاریخی می شود اما اکنون باغ بزرگ خانه بهبهانی خشک شده است در حالی که این خانه - باغ یکی از بزرگترین خانه - باغ های رامهرمز به شمار می‌رود و دارای ارزش‌های تاریخی است.»
روایت است که این خانه یا قلعه در زمان استقرار و سلطه خوانین بختیاری (امیر مجاهد بختیاری) بنا شده و امیر مجاهد بختیار کوچکترین فرزند حسینقلی خان و برادر علیقلی خان سردار اسعد یکی از بانفوذترین خان‌های بختیاری بوده. این بنا در شهریور ۱۳۲۰ خورشیدی توسط طاهر بهبهانی جهت سکونت خریداری شد و به همین دلیل که مالک کنونی آن آقای بهبهانی است به این نام نیز شهرت دارد. در انتهای این خانه، باغی پر از درختان نخل، پرتقال است و گل و گیاه پوشیده شده.
حال باید دید که سرنوشت این خانه - باغ چه می‌شود؟ آیا از ثبت ملی خارج می‌شود ؟ آیا مسئولان میراث فرهنگی به خود آمده و اقدامی برای ساماندهی این خانه ارزشمند می‌کنند؟ رامهرمز سال‌های متوالی است که از دید گردشگران محروم مانده آیا مسئولان میراث فرهنگی و گردشگری که بنا به گفته سریاست جمهوری باید در فکر توسعه گردشگری باشند. قرار نیست کاری برای نجات و بازسازی و به نمایش در آوردن این بنای دیرینه انجام دهند؟
۴۷۴۷