اکبر ایرانی، رئیس موسسه میراث مکتوب در مطلب خود نوشته است: «حقوق مؤلفان، مصححان، مترجمان و کلیۀ پدیدآورندگان آثار فرهنگی و هنری در سال 1348 به تصویب رسیده و با اندک اصلاحاتی همچنان ملاک عمل است و بدان استناد می‌شود.»
وی می افزاید:« طبعاً حقوق هر اثر دارای دو جنبۀ مادی و معنوی است: از لحاظ حقوق مادی، که مربوط به درآمد و سود و بهرۀ حاصل از فروش و تولید و توزیع اثر است، طبق قرارداد با ناشر، سهم پدیدآورنده پرداخت می‌گردد. حقوق معنوی اثر هم شامل ثبت اسم پدیدآورنده، حق تغییر، ویرایش، و دریافت جوایز است. اما طبق مادۀ 12 این قانون، حق مادی هر اثر فرهنگی و هنری، پس از گذشت 30 سال از فوت پدیدآورنده، به عموم استفاده‌کنندگان تعلق می‌گیرد و هر کس می‌تواند با حفظ حقوق معنوی پدیدآورنده از منافع مادی حاصل از تولید و فروش و نشر و پخش اثر منتفع گردد. بنابراین، هر نوع تعرض به جنبه‌های معنوی مالکیت اثر، به موجب مواد 19 و 25 این قانون، جرم محسوب می‌شود و طبق ماده 26، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند از افرادی که در اثر تغییر یا تحریفی ایجاد می‌کنند شکایت کند.»
دکتر ایرانی در جمع بندی مطلبش می نویسد: « بی‌شک اجرای درست قانون حمایت از حقوق معنوی و فکری پدیدآورندگان و نظارت بر آن، و حمایت از حقوق کسانی که سالهاست درگذشته‌اند، وظیفۀ معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و جا دارد که قانون قانون مصوب 1348بار دیگر از سوی ناشران حرفه‌ای و مؤلفان فرهیخته بازنگری و برای ایفای حقوق پدیدآورندگان گام‌های اساسی‌تری برداشته شود.»
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.