آیت الله هاشمی مصداق این واقعیت بود. چنانکه که در زمان حیات مردم او را دوست داشتند و پس از درگذشت ایشان نیز همه مردم حالت بهت، غم و اندوه دارند و این محسوس است.
او درس های بزرگی است را برای همه ما به میراث گذاشت. ادب و اخلاق میراث ایشان بود و این با نام آیت‌الله عجین شده بود. صبر و بردباری که همه ما نام نیک ایشان را در کنار عنوان ادب و صبر و اخلاق در تاریخ قرین می‌دانیم صفات جاودانه ایشان است. میراث آیت الله، صبر و بردباری بود. او امروز در کنار شهید بهشتی و بزرگان انقلاب جاودانه خواهد شد.
معتقدم آیت الله هاشمی رفسنجانی عمر خودش را وقف و ایثار کرد برای برقراری وحدت و رفاقت. رحلت ایشان هم واقعاً معجزه‌ای بود و مظلومیت ایشان را آشکار کرد و همۀ دلها را تحت تأثیر قرار داد و نرم کرد. این از اخلاص آقای هاشمی بود که درگذشتش حتی کسانی را که با ایشان اختلافات شدید داشتند، تحت تاثیر قرار داد، به نماز و مجالس ختم کشاند، به خیابان‌ها آورد و ... به نظرم این معنویت آیت الله هاشمی بود که کار خودش را کرد و بر همه تاثیر گذاشت.
همان طور که وقتی شهید بهشتی به شهادت رسید، بسیاری تکان خوردند و متحول شدند و حتی استغفار کردند و گفتند ما در حق شهید بهشتی عدالت را رعایت نکردیم.