حرفی برای گفتن داشته باشند و با سینه ستبر و سربلند بگویند فوتبالیها هم به وقتش همصدایی را بلدند. فوتبال فقط كری باشگاهی ندارد. كنار این كریهای باشگاهی و علایق و سلایق رنگی كه اتفاقاً چیز بدی هم نیست - و به اندازه‌اش - چاشنی هیجان و جذابیت فوتبال است. فوتبال گاهی اوقات میتواند ابزار اتحاد و تمرین همدلی و همراهی باشد و وسیله‌ای برای نزدیك‌تر شدن به هم زیر پرچم مقدس ایران... استقلال امروز یا میبرد یا میبازد، از این دو حال خارج نیست اما آنچه از این روز به یادگار میماند، حمایت پرسپولیسیها از رقیب دیرینه‌شان است، رقیبی كه كمتر از یك هفته دیگر در شهرآورد تهران مقابل سرخپوشان قرار میگیرد اما پرسپولیسیها امروز به خاطر نام ایران از استقلال حمایت میكنند و قطعاً روزی كه نوبت بازی آسیایی پرسپولیس برسد، استقلالیها هم حامی پرسپولیس خواهند بود، همان‌طور كه پیش از این بارها شاهد حمایت هواداران استقلال از پرسپولیس در تقابل با حریفان آسیاییاش بودیم.
علی پروین، علی كریمی، برانكو و سایر پرسپولیسیها نقش خود را در راه این یكپارچگی ایفا كردند و حالا نوبت فوتبال‌دوستان است كه امشب استقلال را تیم ملی ببینند و همه با هم به آزادی بروند. برای رقابت رنگی و كل‌كل قرمز و آبی همیشه وقت هست اما برای اتحاد امشب وقتش است.
* این یادداشت در سرمقاله سه‌شنبه ۱۹ بهمن روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.