رجب طیب اردوغان، اکنون معمار سیاست خارجی ترکیه شناخته می‌شود.

اگرچه موتور محرک او یک سیاستمدار ریز نقش به نام احمد داود اوغلوست، دستاوردهای موفق این کشور در صحنه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای به نام رئیس دولت نوشته خواهد شد چرا که در کمترین حالت، امتیاز به خدمت‌گیری چرچیل کوچولوی ترک را او به نام خودش ثبت کرده است و دیگران نتوانسته بودند از وجود این اعجوبه سیاسی استفاده کنند.

تازه‌ترین شاهکار ترکیه از طریق مشارکت در بیانیه تهران، راهیابی این کشور به آمریکای لاتین است. نگاهی به دیپلماسی چند دهه گذشته ترک‌ها نشان می‌دهد که روابطی متعادل و معمولی میان آنها و جایی که روزگاری حیاط خلوت واشنگتن محسوب می‌شد، برقرار بوده اما حالا می‌رود تا این روابط شکلی بسیار متفاوت به خود گیرد و حتی از نسخه ایرانی آن که محمود احمدی‌نژاد مبدع آن بود نیز پیشی بگیرد.

اردوغان حالا اسمی هم که باشد به بهانه ادامه مذاکرات درباره روند اجرایی شدن بیانیه تهران روز بیست و پنجم ماه می‌به آمریکای لاتین سفر خواهد کرد. اما مقصد او تنها برزیل نیست. کریدوری که از طریق نزدیکی به برزیل به واسطه بیانیه تهران برای آنکارا باز شده، اسلامگراها را به دروازه‌های دیگری نیز هدایت می‌کند. شیلی و آرژانتین برای شروع خیلی بیش از حد تصور خوب هستند.

به طور قطع این دیدارها فتح باب جدیدی برای گسترش روابط دیپلماتیک و همکاری‌های اقتصادی میان آنکارا و نه تنها کشورهای دیگر حوزه آمریکایی لاتین، بلکه کل منطقه کارائیب و قاره جنوبی آمریکا خواهد بود. نخست‌وزیر ترکیه سوای از دیدار با مقامات علی رتبه کشورهایی که قرار است به آنها سفر کند، از طریق شرکت در نشست تمدن‌های ائتلاف ملل متحد که در خلال روزهای بیست و ششم تا بیست و نهم می‌در ریودوژانیرو برگزار می‌شود با بیش از دو هزار رهبرسیاسی، مذهبی، مدیران شرکتی بزرگ، فعالان صنایع مختلف شهری، اجتماعی و اقتصادی که بخش بزرگی از آنها مربوط به آمریکای لاتین هستند اشنا شده و فرصت لابی با دانه درشت‌های آنها را خواهد داشت.

با وجود اینکه اردوغان در دیدار با کریستینا فرنانداز، رئیس‌جمهور آرژانتین صدمین سالگرد روابط دو کشور را جشن خواهد گرفت اما حضور این بار او در این کشور و در این قاره با اتکای به نقش افرینی‌های موفق سیاست خارجه دولتش در برابر بازیگران بزرگی چون آمریکا و پنج بعلاوه یک، بسیار متفاوت از سفرهای صد سال گذشته همه سیاستمداران ترکه به این منطقه خواهد بود. تفاوتی که بخشی از آن در اقتدار پدید آمده در میان اسلامگرایان ترک نمایان شده و قطعاً کشورهای آمریکای لاتینی را مجذوب خود خواهد کرد.

منبع: وبلاگ مهمان خبرآنلاین