در رمضان که همه تسلیم خیر مطلق هستند، شیطان، که همسایه همیشگی انسان است، ناتوان و ضعیف و نسبت به ازدیاد فرمان‌برداری عبد از معبودش، ناخرسند و خشمناک می‌گردد.
ظرف رمضان همچو خانه‌ای است که اهل فامیل در آن، با یکدیگر انس و رفاقت دارند و کدورت و جدایی، به‌واسطه عدم نفوذ غریبگان در بین آنها رخت بربسته است.
رمضان، ماه دوستی انسان با خداست و ماه علّافی، معطلی و عصبیشبت شیطان است. خیر این ماه بیشتر از هزار ماه است، هزار ماه تقریباً عمر کامل طبیعی انسان است و هر رمضانی که بر انسان بگذرد، بیشتر از ارزش یک عمر برای انسان تولید خیر می‌کند. بندگان باید متصف به خیرخواهی خالق متعال بشوند و برای خود و همگان طلب خیر و عمل خیر کنند. رمضان، ماه دستگیری از ستمدیدگان، ماه تفکر، ماه اقدام عالمانه برای اصلاح فاسدان، ماه توجه به گرسنگان، بدهکاران و بی‌خانمان‌ها، ماه اصلاح امور جامعه اسلامی و ماه طراحی و مهندسی برای بهتر‌شدن محیط زیست مردم است.
باید زنگارهایی که به‌خاطر سوء تدبیر ما، غفلت مدیران و برگزیدگان ما، ناتوانی کارگزاران و پوکی افکار و ضعف کارشناسی ما، به زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی مردم آسیب می‌رساند، بررسی، شناسایی، علاج و مداوا شود. در رمضان هیچ ثواب و ذکری به اندازه تلاش برای ایجاد اصلاح و صلاح و برقراری صلح و آرامش و آشتی در بین بندگان خدا نیست. رفتار صلح‌پرور، اقدام صالحانه و انتخاب مصلحانه، در این ماه می‌تواند به‌مثابه و یا حتی مقامی برتر از شأن ذاکرانه ما بیابد.
رمضان، زمان خیرخواهی مطلق خدا برای بندگان، تولید خیر بندگان برای یکدیگر و خیرآفرینی مدیریت‌های کلان و حاکمان برای رفاه مادّی و معنوی مردمانشان باشد.