ازاین‌روست که می‌گویند حفظ پیروزی در هر رقابتی، اگر از خود پیروزی مهم‌تر نباشد به همان اندازه خطیر و مستلزم درایت، هوشیاری و حزم و احتیاط است.
بسیار بوده‌اند که پیروز و فاتح شده‌اند و اندکی بعد به دلیل ناتوانی در پاسداشت پیروزی نه‌تنها مغلوب شده، بلکه ذلیل و عاجز گشته‌اند.
هنوز فراموش نکرده‌ایم که همین چند سال گذشته چگونه یک جریان سیاسی در همه رقابت‌ها، ظفرمندانه، همه کرسی‌های مجلس و شورای شهر و شهرداری و ریاست جمهوری را به چنگ آورد اما عاجز از حفظ این دستاوردها، با سوء تدبیر و رفتار نابخردانه، امید مردم را ناامید کرد و شد آنچه نباید می‌شد.
جزای آنکه نگفتیم شکر روز وصال
شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال
متأسفانه در آن تجربه تلخ، تنها آن گروه سیاسی و حامیان آن متضرر نشدند بلکه تبعات این بی‌تدبیری سیاسی در حفظ پیروزی (بلکه پیروزی‌ها)، کل کشور را گریبان گیر شد و هر آنچه بافته‌شده بود رشته و هر آنچه به‌پیش رفته بود، به پس بازگشت. و این رخدادی شد که مسئولیت آن تا انتهای تاریخ بر شانه‌های همان گروه پیروزِ ناتوان از حفظ پیروزی، سنگینی خواهد کرد.
عجبا که اکنون بعد از پیروزی باشکوه ملت در انتخابات اردیبهشت‌ماه 96، برخی خواسته یا ناخواسته به همان مسیر تباهی گذشته بازگشته‌اند و گویی قصد درس گرفتن از تاریخ را ندارند.
هیچ‌کس حق ندارد مدعی 24 میلیون رأی ملت شود و بساط سهم خواهی و نزاع را به پا کند. مردم به «امید» رأی دادند و کسی حق ندارد بازهم امید مردم را با سهم خواهی و ایجاد درگیری‌های بی‌حاصل، تباه کند و کاری کند که مردم این بار از اعتدال هم گریزان شوند و خدا می‌داند که این بار به چه کسی دل و امید خواهند بست؟
باید پذیرفت که مردم در انتخابات اردیبهشت 96 نه به اصلاح‌طلبان رأی دادند و نه به اصولگرایان، بلکه به گفتمان اعتدال و میانه‌روی رأی داند که همه اقشار و آحاد و گروه‌های سیاسی و غیرسیاسی مردم خود را در آن سهیم و شریک یافتند. مردم به حسن روحانی رأی دادند و او باید آزاد و رها و به‌دوراز هرگونه فشار سیاسی و سهم خواهی‌های بی‌معنی و ناشی از خودخواهی منفعت‌طلبی از هر دو جناح، کابینه همسو و همفکر خود را انتخاب کند و امید مردمی باشد که با هزاران امید و آرزو دل به او بستند به خاطرش به میدان آمدند.
همه باید درک کنند که جریان تازه پا گرفته «اعتدال» در کشور، نیازمند فرصت نضج گرفتن و ریشه دواندن است و این‌گونه سهم خواهی‌ها فقط مصداق آتش زدن به مزرعه «امید» مردم است.
آن‌هایی که اکنون دم از مالکیت رأی مردم می‌زنند، خوب است در معنای اعتدال اندکی بیندیشند تا دریابند که 24 میلیون نفر از مردم، فارغ از اصلاح‌طلبی یا اصولگرایی یا بدون هیچ‌گرایشی، به امیدِ تدبیر، به «روحانی» و در مقیاسی بزرگتر همانگونه که رهبر انقلاب فرمودند به نظام جمهوری اسلامی رأی داده‌اند و لازم است که همه در برابر نماینده منتخب مردم سر تعظیم فرود آورده و خواسته‌های شخصی، جناحی و گروهی خود را فدای خواسته‌های مردم نمایند تا او بتواند کابینه ای اعتدالی که در واقع همان کابینه فراجناحی است تشکیل دهد. در غیر این صورت محصول این ناشکری و ناسپاسی، به‌طور حتم، تلخ‌تر و تباه‌تر از محصولی خواهد بود که نابخردی‌های دور قبل ببار آورد و تلخی زهر آن، گلوگیر همه جریان‌های سیاسی، مردم، کشور و نظام خواهد شد.