اگر سخنرانی «محور شرارت» جرج بوش در سال ۲۰۰۲ هنوز گوش شنوا داشت و نظر برخی از سیاست‌مداران و نظریه‌پردازان و رسانه‌های جهان را به خود جلب کرده بود٬ سخنرانی مشابه دونالد ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۷ با سردی و انزجار و اعتراض عموم سیاست‌مداران و رسانه‌ها و افکارعمومی جهان رو به رو شد.
جهانی که از زمان حملهء جرج بوش به عراق تا امروز هر روز با تصاویری از سرهای بریده شده و بدن‌های سوخته و کودکان غرق شده و شهرهای ویران شده صبح خود را آغاز کرده و با اخبار فروش چند صد میلیارد دلار اسلحه دیگر و قتل عام دیگر و نسل‌کشی دیگر و عملیات تروریستی دیگر چشمانش به خواب رفته است٬ دیگر فریب شعار «رهبر جهان آزاد» دیگر و «نظم نوین» دیگر و «محور شرارت» دیگر و «اتهامات واهی» دیگر و «صدور دموکراسی» دیگر را نمی‌خورد.
این شعلهء ضعیفِ زیرِ خاکسترِ رو به خاموشی نیاز مفرط به «بادبزن» دارد تا دوباره زبانه‌های آتشِ جنگ و تحریم و ویرانی‌اش از زیر خاکستر بیرون بزند و تا سالیان دیگر جهان را بسوزاند. به بادبزن‌هایی که تند تند خاکسترهای سوخته را کنار بزنند و در لا‌به‌لای سخنان جاهلانه و جنگ‌طلبانه و گستاختهء امثال ترامپ و نتانیاهو زغال گداخته‌ای بیابند و با تمام توان‌شان به آن دامن بزنند. همان «تحلیل‌گران» و «کارشناسان» و «فعالان سیاسی» که با لحنی عاقل اندر سفیه به مردمان خسته از خشونت و فریب گوشزد می‌کنند که «اگر اهل منطق باشید صحبت‌های ترامپ در مورد ایران چندان اشتباه نبود» یا «نتانیو خودش گفت که دوست ملت ایران است».