این حرکت، اعتراض تازه فوتبال به سازمانی است که از کنار پخش بازی‌های لیگ برتر درآمد دارد اما حاضر نمی‌شود حق پخش فوتبال را بپردازد. اگرچه صداوسیما هم در این میان با استناد به نیمه‌دولتی بودن فوتبال، منع قانونی را دستاویز پرداخت نکردن حق پخش فوتبال قرار می‌دهد و حربه‌های اعتراضی فدراسیون نظیر پخش شعار احقاق حق فوتبال را سانسور می‌کند و ترفندهایی شبیه همین پخش مراسم قرعه‌کشی از شبکه‌های اینترنتی را بی‌پاسخ می‌گذارد اما بالاخره باید یک راه حل مسالمت‌آمیز برای خاتمه دادن به این دعوا و برون‌رفت از بحران فعلی پیدا کرد.
این درست که مجلس شورای اسلامی هم حتی با وجود برگزاری نشست‌های متوالی نتوانست فوتبال و تلویزیون را به یک زبان مشترک برساند و به یک «نیمه‌تفاهم» نزدیک کند اما باید برای این اختلاف راه حلی باشد. شاید سهیم شدن فوتبال در درآمدهای تبلیغاتی تلویزیون (قبل، بعد و حین پخش بازی‌های لیگ برتر) بتواند لااقل برای مدت کوتاهی به این اختلافات پایان بدهد تا نه تلویزیون ناچار باشد نصف ورزشگاه آزادی را سانسور کند و نه سازمان لیگ مجبور شود قرعه‌کشی‌ها و مراسم مختلف خود را به شبکه‌های اینترنتی بسپارد.
* این یادداشت در سرمقاله سه‌شنبه ۱۶ آبان روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.