مرتضی رضایی: یک آروز دارد که هر سال زمانی که شمع‌های تولدش را فوت می‌کند آن را به یاد می‌آورد؛ گرفتن مدال طلا در بازی‌های آسیایی. ۴ سال قبل و در بازی‌های آسیایی اینچئون شرایط برایش طوری پیش نرفت که بتواند در آن رقابت‌ها مدال بگیرد. به همین دلیل هم بود که در کره‌جنوبی فقط اشک ریخت و حسرت آن مسابقات هنوز هم به دلش مانده است. اما حالا توکلی ۴ سال با تجربه‌تر شده است و ۴ سال تمرینات بیشتری انجام داده است و این بار عزم خودش را جزم کرده تا زمانی که شمع‌های کیک تولدش را فوت می‌کند آرزویی غیر از مدال بازی‌های آسیایی داشته باشد.
از مدالی که گرفتید شروع کنیم. رکورد هم شکستید و در کل اتفاق خیلی خوبی بود.
هشتمین دوره مسابقات آسیایی بود که من تصمیم گرفتم هم در پرش ارتفاع و هم در پنج‌گانه شرکت کنم. راستش ابتدا فکر نمی‌کردم بتوانم در پرش ارتفاع مدالی بگیرم. رقبا هم همه سرسخت بودند و فکر می‌کردم اگر بدون خطا بپرم شاید بتوانم خوشبینانه برنز بگیرم. اما روز مسابقه خوشبختانه بدون اشتباه پریدم و توانستم دوم شوم. روز دوم هم پنچ‌گانه داشتم و توانستم رکورد ایران را بزنم. توانستم بالای چهار هزار امتیاز بیاورم و وارد رنکینگ آسیا نیز شدم.
کدام هیجان‌انگیزتر است؟ پنچ‌گانه یا پرش ارتفاع؟
من مسابقه دادن در ارتفاع را بیشتر دوست دارم. به هر حال در پنچ‌گانه و هفت‌گانه از صبح در پیست هستم و تا آخر هم هیچ چیز معلوم نیست که مدال می‌گیری یا خیر. از همان اول که شروع کردم در هر دو رشته رکوردهای خوبی داشتم و توانستم رکورد ایران را هم بشکنم.
الان برای آسیا تمرین می‌کنید یا مسابقات دیگری هم در پیش است؟
مسابقه زیاد داریم اما اصل کار همان بازی‌های آسیایی است. همچنین بازی‌های جایزه بزرگ هم در پیش است.
یک مقدار درباره بازی‌های اخیر صحبت کنیم که ایران میزبان بود. چقدر این میزبانی خوب و تاثیرگزار بود؟
خیلی خوب بود. بستر زیادی برای شرکت ورزشکاران مختلف فراهم شده بود. هم دو و میدانی دیده شد و هم میزبانی ایران خوب از آب درآمد. از همه مهم‌تر اینکه بعد از چند سال مجموعه انقلاب هم به واسطه این میزبانی تغییری به خودش دید و تجهیزات نو اضافه شد.
در کل وضعیت فدراسیون چطور است؟ زمان انتخابات کیهانی یک سری وعده دادند مخصوصا درباره بانوان. این وعده‌ها چقدر عملی شد؟ فدراسیون کیهانی را می‌شود با فدراسیون داوری مقایسه کرد؟ این تغییر برای خود شما خوب بود یا بد؟
به هر حال یک سری مشکل و چالش وجود داشت. شیوه کاری این دو رئیس هم متفاوت بود. به طوریکه که یکی اعتقاد داشت هزینه‌ها باید برای همه انجام شود و یکی فقط برای کسانی که شانس مدال دارند سرمایه‌گذاری می‌کرد. من خودم هم در مقطعی از زمان وارد چالش و بحث کردن شدم که دودش هم به چشم خودم رفت. اما از یک جایی به بعد تصمیم گرفتم تمرین کنم و وارد بحثی نشوم. تا اینکه الان به نوعی تنها شانس کسب مدال بین بانوان هستم و نگاه آقای کیهانی و سازمان ملی را هم به خودم جذب کردم.
الان در رشته شما کسی را داریم که اگر سپیده توکلی و مریم طوسی کنار بروند، بتوانند پشتوانه خوبی برای‌شان باشند؟
من هم دقیقا سال گذشته همه حرفم همین بود که اگر همه برنامه‌ها برای جوان‌کردن این رشته است، اگر می‌خواهند من سپیده توکلی کنار بروم، چه کسی می‌تواند جای من را پر کند. همه جای دنیا از جوان‌ها در کنار باتجربه‌ها استفاده می‌کنند. در واقع همان جوانی که می‌خواهد روی کار بیاید، می‌بیند که ممکن است با خودش نیز چنین رفتاری شود و اتفاقا تاثیر عکس خواهد داشت. حالا ولی خوشبختانه این مشکلات فعلا رفع شده است.
وضعیت مربی چطور است؟ در این بازی‌های داخل سالن فکر کنم همسرتان مربی‌تان بود.
نه من از فروردین پارسال با آقای ربانی تمرین می‌کنم. قبل از اینکه با آقای ربانی تمرین کنم با همسرم تمرین می‌کردم که تخصص او بخش سرعت است. بعد از ایشان تصمیم گرفتیم از آقای ربانی که دوست هر دوی ماست استفاده کنیم و می‌توانم بگویم بیشتر مدالم را مدیون آقای ربانی هستم. ایشان حتی جلوی من را برای کنار کشیدن را هم گرفتند.
برویم سمت بازی‌های آسیایی و برنامه‌هایی که دارید. آیا اتفاقی می‌افتد که مثل اینچئون دیگر اشک‌های سپیده را نبینیم؟
من دو بار تجربه بازی‌های آسیایی دارم و این بار دیگر تمام هدف‌گذاری‌ام برای کسب مدال است و چیز دیگری برایم انگیزه ایجاد نمی‌کند. هنوز اما تصمیم نگرفتم که در هفت‌گانه یا ارتفاع شرکت کنم. خودم دوست دارم در ارتفاع شرکت کنم اما مربی‌ام اعتقاد دارد بهتر است در هفت‌گانه مسابقه بدهم. حالا تا مسابقات وقت زیاد است و بعد از اعلام شدن استارت لیست اولیه تصمیم نهایی خودمان را هم خواهیم گرفت.
قبل از المپیک قبلی که با شما صحبت کردیم، از این گفتید که فعلا نمی‌خواهید درباره این بازی‌ها صحبت کنید و تمرکزتان روی ۲۰۲۰ است. حالا دو سال تا المپیک ۲۰۲۰ مانده. هدف‌گذاری‌تان چیست؟ آیا می‌توانید یکی مثل کیمیا علیزاده باشید و دوباره برای بانوان افتخارآفرینی کنید و دیگر اینکه اگر بخواهید از نیازهای خود برای این اتفاق بگویید چه چیزهایی درخواست می‌کنید؟
راستش تفاوت آسیا در رشته دو و میدانی با قاره‌های دیگر بسیار متفاوت است. تعداد شرکت کننده‌ها کم و ورودی و مدال گرفتن بسیار سخت است. موفقیت در این بازی‌ها نیز نیازمند برنامه‌ریزی حداقل ۲ ساله است. دقیقا کاری که ورزشکاران کشورهای دیگر انجام می‌دهند. من اما برنامه‌ام اینطور است که قدم به قدم جلو می‌روم. یعنی الان فقط به طلای بازی‌های آسیایی فکر می‌کنم و بعدش به بازی‌های المپیک.
تا چه زمانی قصد دارید دو و میدانی را ادامه بدهید؟
تا زمانی که از تمرین کردن و مسابقه دادنم لذت ببرم و البته اینکه بدنم اجازه دهد.
یک مقدار درباره مسائل مربوط به بانوان صحبت کنیم. هم حضورشان در ورزشگاه‌ها و هم ورزش کردن‌شان. به هر حال به تازگی یک‌سری محدودیت‌ها در حال برداشته شدن است. این اتفاقات چقدر در موفقیت بانوان در هر رشته‌ای می‌تواند موثر باشد؟
مشخصا رابطه کاملا مستقیم دارد. مخصوصا وقتی که همه چیز بین بانوان و آقایان ورزشکار یکسان باشد. از اعزام به مسابقات تا امکانات. همه این‌ها دلیلی است برای موفقیت بیشتر. ضمن اینکه در این سال‌ها نیز دیدیم دخترهای ورزشکار پا به پای پسرها پیش آمدند و اصلا چیز کمی هم در عرصه مدال‌آوری نداشتند.
در مسابقات اخیر با وجود اینکه هیچ خبرنگاری حضور نداشت اما شما باز هم با حجاب کامل بودید؟
بله. به هر حال در مسابقات کلا فقط بانوان در سالن حضور داشتند. حتی آقای ربانی مربی من هم نبود. فقط مادرم و چندتا از دوستانم کنارم بودند که خوب هیچکدام برای من مربی نمی‌شدند. رشته من هم رشته‌ای است تکنیکی که خیلی نیاز به حضور مداوم مربی دارد.
یک مقدار حال‌وهوای سوالات را سمت عید و سال نو ببریم. تا به حال شده زمان سال تحویل در اردو باشید و کنار خانواده نباشید؟
نه تا به حال نشده. چون اردوهای دو و میدانی کمی نسبت به رشته‌های دیگر متفاوت است و اینطور نیست که کل تیم در اردو باشد. فقط من و مربي‌‌ام و چند نفر دیگر که کنار ما تمرین می‌کنند. در واقع اینطور است که می‌توانیم برنامه اردویی خودمان را تنظیم کنیم.
یک آرزوی خوب برای مردم و بعد برای خودتان در سال جدید.
اول برای مردم آرزو می‌کنم مثل سال ۹۶ این همه اتفاق بد نیافتد و همه طوری زندگی کنند که آرامش داشته باشند. متاسفانه اما همه انقدر سخت زندگی می‌کنند که کسی از چیزی که الان دارد لذت نمی‌برد. امیدوارم همه شاد و با آرامش زندگی کنند. برای خودم هم سال ۹۶ با اینکه برای مردم خوب نبود اما در نیمه دوم سال کلی اتفاق جدید مثل مدال گرفتن و ازدواج کردن را تجربه کردم و امیدوارم امسال هم با مدال برایم خوب رقم بخورد.
در رشته شما لژیونر شدن معنایی دارد؟ تا به حال پیشنهادی داشتید برای حضور در تیم‌های کشورهای دیگر؟
نه پیشنهادی نداشتم.از آقایان ولی بودند بعضی از ورزشکاران که لژیونر شدند. بعضی‌ها به اربیل عراق رفتند و برای گرفتن سهمیه آنجا تلاش کردند. کلا هم دوست ندارم که از ایران بروم. به نظرم با وجود همه سختی‌ها زندگی کردن در ایران از همه جای دنیا راحت تر است.
در دو و میدانی چیزی بوده که به آن نرسیده باشید یا دوست داشته باشید که به آن برسید؟
تا الان فقط مدال بازی‌های آسیایی اینچئون.
اگر بدترین و بهترین خاطرات ۹۶ را بخواهید بگویید؟
خاطرات بد که .... همه آن اتفاقات غم‌انگیز. بدترین ورزشی برای خودم هم بازی‌های کشورهای اسلامی بود که با رکورد بدی از مسابقات حذف شدم. بهترین هم مدال گرفتن در همین مسابقات اخیر بود.
حرف آخری اگر دارید و ...
حرف خاصی که نه. فقط اینکه برای گرفتن مدال در بازی‌های آسیایی، خودم به تنهایی از پس همه کارها بر نمی‌ایم. حالا خدا را شکر دید فدراسیون مثبت شده و یک‌سری چیزها تغییر کرده. مخصوصا با اردوهایی که این چند وقت اخیر در کیش پشت سر گذاشتیم. امیدوارم همه چیز بهتر هم پیش برود تا در بازی‌های آسیایی پیش‌رو برای کشورم مدال بگیرم.
عکس‌ها: زاوش محمدی
43257