توجه خوانندگان عزیز را به ۳ نکته زیر جلب می‌کنم:
۱- بهتر است سرنوشت، توفیق و یا شکست برجام را به ماندن یا رفتن ترامپ متصل نکنیم. بلکه اصلح است به دنبال کسب منافع حداکثری از برجام باشیم و هر موقع تأمین نشد چه ترامپ در آن باشد و یا برود ما نیز خودمان را معطل نکنیم.
۲- تابه حال در زمینه بازی‌های ترامپ منفعل نشده‌ایم و ادامه همین راه صبورانه مقتضای عقل و درایت است.
۳- ما در هر مقطع و هر مرحله و مخصوصاً اگر ترامپ از برجام خارج و منافع ما بدون حضور وی در برجام تأمین نشود در این صورت ابتدا باید با همان سازوکارهای داخلی و مربوط به برجام و یا الزامات بین‌المللی مربوط به تعهدات چندجانبه عمل کنیم و نه حرفی بزنیم که به‌جای ترسیدن ترامپ دیگران را بترساند و پشت سر او جمع کند.
برجام را ما برای تعامل با جامعه بین‌المللی در چهارچوب چندجانبه‌گرایی آغاز کردیم و ترامپ با شعار «آمریکا اول» به‌دنبال تقویت یک‌جانبه‌گرایی است پس باید به‌دنبال بلوک‌بندی جدیدی از کشورهایی باشیم که به نیش ترامپ گزیده شده و یا می‌شوند. برای ما فواید برجام مهم است و نه کاغذش و ایران فقط تا زمانی باید در برجام بماند که این منافع تأمین شده و از تبعات این فشار روانی بر مردم ایران و دنیا غافل نشده و به تبعات نمدمالی ترامپ بر اقتصاد و جامعه ایرانی حساس باشیم.
روی دیگر سکه توافق احتمالی ترامپ و رهبر کره شمالی است که راهی بس طولانی در برابر خود دارد از منظر مفهومی و صرف‌نظر از اینکه ترامپ برجام را قبول داشته باشد یا نه و یا در آن باقی بماند یا خیر، برجام را که یک تعهد چندجانبه است را زیر سؤال می‌برد؛ یعنی ممکن است بعضی این‌گونه بپندارند که کره شمالی با تلاش خود و از طریق بومی‌سازی تحقیقات هسته‌ای و تهدید موشکی آمریکا، ترامپ را پای میز مذاکره کشاند و نتیجه بگیرند که ایران هم باید همین راه را می‌رفت. این عده توجه نمی‌کنند که ترامپ ممکن است حتی با امتیازدهی به کره شمالی به تفاهم احتمالی برسد، اما یقیناً با ایران که در نیمه‌راه هسته‌ای شدن است حاضر نیست کنار بیاید. این عده دقت نمی‌کنند مشکل اصلی ما و آمریکا مسائل خاورمیانه است.
منبع: روزنامه ستاره صبح مورخ ۹۷.۲.۸