عشق اول

من اگرچه کار مطبوعاتی را با جام جم آغاز نکرده ام اما این روزنامه برایم حکم عشق اول را داشته و هیچگاه این حس را نتوانسته ام پنهان کنم . هنوز با توفیقاتش، خوشحال و مفتخر و با غصه ها یا ناکامی هایش ، حالم بد می شود .

این که «جام جم چگونه برکشید» بارها توسط اهل فن گفته و تحلیل شده اما اگر از من بپرسند سه نشانی سر راست می دهم:
۱.مدیر وقت سازمان صدا و سیما فهمی عمیق از جغرافیای رسانه ای و تحولات آن و همچنین قدرت ریسک پذیری بالایی داشت . یک مدیر محافظه کار، شجاعت این را ندارد با دست خود رقابت ناپذیری و بلامنازع بودن رسانه خود را با تولد رسانه ای رقابتی ، تقلیل دهد. دکتر لاریجانی در رسانه ای که اول بودن رادیو و تلویزیون را ناشی از انحصارش می دانستند - که البته بود- اما از برج عاج پایین آمد و با ریسک تأسیس یک رسانه رقابتی یعنی روزنامه، پاسخ عملی به مدعیان داد .

۲.پشتوانه قابل اتکا. جام جم فرزند مکتوب خانواده رسانه ای صدا و سیما بود . به اتکای رشد در چنین خانواده ای ، از مواهب آن بهره جست و به خوبی تقسیم کار و نقش صورت گرفت . ضمنا این ایده، مرتبا در وجود خودش هم باز تولید می شد . تولد اقمار و رسانه هایی چون جام جم آنلاین درزمانه ای که غالبیت فضای مجازی باور پذیر نبود، از همین نگره حکایت دارد .

۳.منابع انسانی. اصلی ترین سرمایه ، چه در سطح خرد (بنگاه) و چه در سطح کلان (کشور) سرمایه انسانی است . زیر ساخت و منابع و امکانات اگرچه مهم اند اما سرمایه اصلی نیستند . این که امثال ما به سیاستهای «آدم فراری ده» اعتراض دارند ریشه در همین نکته دارد . بنگاه یا کشوری که اولا به این گزاره ظاهرا ساده باور داشته باشد و ثانیا همه تلاش خود را معطوف به تحقق آن کند و ثالثا مدیریت راهبردی منابع انسانی (جذب ، حفظ ، بهسازی و به کارگیری موثر) را جدی بگیرد می توان رستگاری را بر جینش دید.

جام جم در این حوزه ، دو چیز داشت : اولا بزرگانی که هر یک در زمره موفق ترین ها در حوزه تخصصی خود بودند و ثانیا جذب مداوم نیروهای جوان اما با استعداد و پر انگیزه که در سایه گروه اول ، بالیدند . همین دومی بوده که جام جم را با وجود همه تندبادها از نفس نینداخته .

تمام توفیقات جام جم درگرو همت زنان و مردانی بود که عاشقانه در این روزنامه برنامه ریزی و تلاش کردند و آن را به جایی رساندند . همه آن اولین ها و نوآوری ها که در تاریخ مطبوعات کشور به نام این فرزند شایسته رقم خورد، محصول همین سرمایه بود.

حیفم می آید در سالگرد روزنامه از رضا مقدسی عزیز یاد نکنم.این اولین بهار و اولین سالگرد روزنامه است که بدون او رسیده است و چه بی نشاط بهاری که بی رخ او رسید. رضا از روز اول روزنامه و تا اوایل سال ۸۵ در مسئولیت های مهم تحریریه حضور داشت و ساخت این بنای رفیع ، بدون او و دیگران ممکن نبود .

هجدهمین سالگرد روزنامه را به مدیران گرامی، تحریریه کوشا، همکاران شریف و صاحبان واقعی اش یعنی مخاطبان تبریک می گویم و آرزوی دیرپایی این نهاد را دارم . راستش الان که حساب کردم و نوشتم هجدهمین دلم لرزید ، ترکیبی از حسرت و نگرانی و لذت و غرور و امید ، از آن جنس که پدرو مادر ها وقتی به یاد سن فرزندشان می افتند: رعنایی ات مبارک


منتشر شده در روزنامه جام جم 11اردیبهشت 97