یک تیم ژاپنی در چاپخانه دای‌نیپون در توکیو، از یک روش سنتی چاپ روی صفحه برای نشاندن لایه‌ای باریک از یک ژل پرتوافشان روی یک سطح استفاده کرده است. این ژل؛ ترکیبی از روتنیوم است که وقتی ولتاژی به آن اعمال شود، از خود نور ساطع می‌کند. یک الکترولیت و نانوذرات سیلیکا از دیگر اجزای آن هستند.
الکترولیت یک نمک مایع است، مایعی یونیزه که به آسانی بخار نمی‌شود. این نمک هم‌چنین مانع کاهش سطح جوهر می‌شود و نمایشگر را قادر می‌سازد تا بدون نیاز به پوشش محافظ روی هر سطحی چاپ شود. این جوهر در آب شسته نمی‌شود و همین ویژگی، آن را برای استفاده در بافت‌های پارچه‌ای مناسب می‌سازد. هم‌زمان، نانوذرات سیلیکا با مایع پرتوافشان ژل آمیخته می‌شوند که به آن اجازه می‌دهد به صورت قطرات مجزا روی سطوح متفاوت چاپ شوند، و پیکسل‌های نمایشگر را ایجاد کنند.
این جوهر هنگامی که فعال می‌شود، نوری مایل به سرخ ساطع کند و در نتیجه تصاویری که تشکیل می‌شوند، شفاف و واضح نیست، اما گروه در حال ارتقای روش چاپ است تا بتواند ژل را با استفاده از یک چاپگر جوهرافشان روی سطوح قرار دهد. با این کار، آنها خواهند توانست پیکسل‌های کوچک‌تری ایجاد کنند و به کیفیت بالاتری دست پیدا کنند. در ضمن، چاپ با چاپگرهای جوهر افشان خیلی ارزان‌تر از تکنیک‌های نوری مورد استفاده برای ایجاد نمایشگرهای دیجیتال است.
این شرکت امیدوار است که این فناوری را طی چند سال آینده به بازار عرضه کند و ادعا می‌کند که می‌توان از آن برای تولید پوسترهای نورانی، لباس‌ها، نمایشگرهای انعطاف‌پذیر نورانی و کاربردهای نوین نورپردازی استفاده کرد.
نیوساینتیست، 5 می - ترجمه: مجید جویا