ملی‌پوشانی که مقابل پرستاره‌ترین تیم جام جهانی، نمایش آبرومندانه‌ای داشتند، امروز اگر بابت این غیرت و تعصب، تحسین نمی‌شوند، لااقل نباید مورد سرزنش قرار بگیرند.
واقعاً درک کردن آن‌ها که می‌گویند تیم ملی نباید به این شیوه بازی می‌کرد، سخت است. انگار تیم مقابل ایران، امارات یا عربستان سعودی بود که از ملی‌پوشان توقع داشته باشیم سراسر هجومی بازی کنند. چرا خودمان را فریب می‌دهیم؟ چرا نمی‌خواهیم بپذیریم فاصله ما و اسپانیا فقط یک گل نیست؟ اگر امروز روی تابلوی نتایج «اسپانیا یک- ایران صفر» ثبت شده و بلایی که روسیه متوسط سر عربستان آورد را اسپانیای قدرتمند سر تیم ملی ما نیاورده، دلیلش جدا از غیرت و تعصب ملی‌پوشان‌مان، همین روش درستی بود که از سوی کارلوس کی‌روش اتخاذ شد.
طوری تفسیر نکنیم که انگار ما تیم ملی اسپانیا بودیم و اسپانیا نماینده‌ای از فوتبال قاره آسیا! لطفاً دوباره بازی ایران و اسپانیا را ببینیم، پر است از لحظه‌هایی که هر ایرانی را به وجد می‌آورد. از آن لحظه‌هایی که دلت می‌خواهد به خاطرش تلفن را برداری، بی‌هدف شماره چند کشور خارجی را بگیری و پشت تلفن با صدای بلند بگویی؛ «سلام، وقت به خیر، من یک ایرانی‌ام و به ایرانی بودنم هم افتخار می‌کنم.»
* این یادداشت در ستون حرف‌آخر سه‌شنبه ۲ تیر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.