ما باختیم

دعوای دو مربی خارجی که اتفاقاً هر دو در اوج محبوبیت هستند، شاید در نگاه اول یک خوراک رسانه‌ای عالی باشد، اما حتی رسانه‌ها هم راضی نیستند این دعوا ادامه پیدا کند. داشتن سوژه‌های جنجالی تحت هیچ شرایطی آن‌قدر نمی‌ارزد که آرامش فوتبال ایران را تهدید کند.

اختلاف کی‌روش و برانکو که از طعنه و کنایه به یک دوئل و جنگ تن‌به‌تن تبدیل شده، موفقیت‌های آتی فوتبال ایران را به خطر می‌اندازد.

متأسفیم که در فوتبال ایران، کسی را نداریم که جلوی ادامه این اختلاف را بگیرد. متأسفیم که نتوانستیم از تبدیل یک دلخوری ساده میان این دو مربی به یک جنگ تمام‌عیار، جلوگیری کنیم.

متأسفیم که باید به مربیان خارجی دستمزد‌های «بالا» بدهیم، اما سطح توقع‌مان را چنان پایین بیاوریم که بیشترین بهره‌وری‌مان از آن‌ها، چند «تیتر» جنجالی باشد. باور کنید این وسط نه کارلوس کی‌روش مقصر است و نه برانکو... مقصر فضای پر از تنش و آلوده به سوءتفاهم این فوتبال است که جلوی هرگونه دوستی را می‌گیرد و هر نوع اختلاف سلیقه‌ای را به دشمنی عیان تبدیل می‌کند.

^{* این یادداشت در ستون حرف‌آخر پنج‌شنبه ۷ تیر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}