اما در حالی که اروپایی‌ها به بهانه سوپرجام و به هزار بهانه دیگر تیم‌های قهرمان را پشت سر هم به مصاف یکدیگر می‌فرستند و به فوتبال‌شان رونق و هیجان می‌بخشند، ما از برگزاری سوپرجامی که امسال خوشبختانه شهرآورد سرخابی از کار درآمده بود، عاجز ماندیم و خیلی راحت بهترین فرصت برای درآمدزایی و ایجاد جذابیت را از دست دادیم.
سوپرجامی که باید ۴۸ ساعت دیگر برگزار می‌شد، فعلاً تا اطلاع ثانوی، قهرمانی‌اش برگزار نشده، به پرسپولیس رسید تا مردمی که منتظر تماشای یک بازی هیجان‌انگیز بودند، به جای لذت بردن از این بازی، اخبار مربوط به دعوای سرخابی‌ها بر سر سوپرجام را دنبال کنند و حرص بخورند.
مقصر برگزار نشدن سوپرجام نه وینفرد شفر است که ناگهان در تهران با نظم ژرمن‌ها بیگانه شد و برنامه سازمان لیگ را به هم زد و نه سازمان لیگ است که در‌های تعامل را به روی استقلال بست و در واکنش به پیشنهاد این باشگاه، سؤال استقلالی‌ها در مورد تغییر تاریخ سوپرجام را انصراف تلقی کرد و قهرمانی را به پرسپولیس داد. مقصر اصلی آن مقام محترمی است که پشت در‌های بسته به استقلال اجازه داد اردویش در ترکیه را تا ۳۱ تیر ادامه بدهد. همان مقام محترمی که به مدیرعامل استقلال گفت شما برنامه‌تان را عوض نکنید، برنامه سوپرجام تغییر می‌کند.
چگونه می‌توان این مقام‌های محترم را قانع کرد از این به بعد در حوزه فوتبال دخالت نکنند و کاری به برنامه‌ریزی فدراسیون و سازمان لیگ نداشته باشند؟ آیا کسی راهکاری برای جلوگیری از این دخالت‌ها دارد؟ آیا می‌توان امیدوار بود مدیران ما حالا که دور زدن قانون را یاد گرفته‌اند، لااقل دنبال دور زدن برنامه‌ها و برنامه‌ریزی‌ها نباشند؟
واقعاً حیف شد، سوپرجام یک افتتاحیه درخشان برای فصل جدید لیگ برتر بود، افتتاحیه‌ای که خرابش کردیم. این فرصت‌سوزی‌ها چه وقت به پایان می‌رسد؟
* این یادداشت در سرمقاله چهارشنبه ۲۷ تیر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.