چقدر خوش‌باورانه منتظر بودیم پس از تجربه موفق پخش مستقیم بازی‌های جام جهانی در ورزشگاه آزادی و حضور موفق خانواده‌ها در این ورزشگاه، در‌های فوتبال روی بانوان باز شود و دختران فوتبال‌دوست هم بتوانند با شکستن این طلسم چندده‌ساله روی سکو‌های ورزشگاه بینشینند و از شور و حال فوتبال لذت ببرند، اما آن‌چه پنج‌شنبه و جمعه در اهواز و تهران رخ داد، متأسفانه این واقعیت تلخ را نمایان کرد که محیط ورزشگاه‌های ما هنوز برای مردان و پسران هم امن و مناسب نیست چه برسد به بانوان و دختران که حتماً لازم است ابتدا برای‌شان یک شرایط ایمن و سالم مهیا کرد و بعد آن‌ها را به ورزشگاه‌ها کشاند.
سنگ‌هایی که در اهواز پرتاب می‌شد و میله‌هایی که در تهران روی هوا و زمین می‌چرخید و هر شیء و جسمی را می‌کوبید و می‌شکست، به وضوح پیام می‌داد تماشای فوتبال در ورزشگاه، کار پرریسک و پرخطری است.
دو شب اشتباه از فوتبال‌دوستان و دو شب جولان تماشاگرنما‌ها کافی بود تا تمام زحمت‌ها برای ورود بانوان به ورزشگاه‌ها هدر برود. حالا دوباره بهانه دست مخالفان و منتقدان است و دست ما که سال‌ها نوشتیم حضور بانوان به فرهنگ‌سازی در ورزشگاه‌ها و سالم‌سازی محیط فوتبال کمک می‌کند، خالی است. باید باور کنیم کار از آن‌چه تا به حال به نظر می‌رسید، سخت‌تر شده است.
این یادداشت در سرمقاله یک‌شنبه ۲۱ مرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.