مالکی در یک صورت از قدرت کنار می‌رود و آن زمانی است که علی الادیب، 60 ساله از رهبران ائتلاف دولت قانون، نفر دوم حزب الدعوه اسلامی و متولد کربلا به جای او نخست‌وزیر شود. او اصالت ایرانی دارد و تحصیلات دبیرستانی خود را در مدرسه ایرانی‌های بغداد گذرانده است. از وجوه مشترک زیادی که با مالکی دارد همین بس که او را نسخه ثانی مالکی می‌دانند و مخالفان مالکی بلکه او را بدتر از وی می‌شناسند. ادیب قبل از سقوط رژیم بعث در عراق ساکن ایران بود و به همراه دیگر رهبران و اعضای حزب الدعوه فعالیت‌های مبارزاتی خود با حزب بعث را در ایران دنبال می‌کرد. پس از صدام به همراه دیگر رهبران حزب الدعوه به عراق رفت و وارد دولت شد، اما هیچ گاه پست اجرایی نگرفت.
در انتخابات سال 2004 مجلس عراق توانست به پارلمان راه یابد. در سال 2006 جزء 11 نماینده حزب الدعوه بود که به همراه ائتلاف یکپارچه عراق وارد پارلمان شدند. ارتباط نزدیکش با ایران از روز نخست باعث شد تا آمریکایی‌ها با میانه خوبی نداشته باشند. مخالفت شدید آمریکایی‌ها در سال 2006 برای نشستن او به جای ابراهیم جعفری تأیید‌کننده این ادعاست. دشمنی آمریکایی‌ها با او تا بدانجا بود که حتی به وزیر شدن او نیز رضایت ندادند و حتی هنگامی که مالکی قصد داشت او را به عنوان معاون خود انتخاب کند، آمریکایی‌ها باز هم مانع از این کار شدند. الادیب خود را یک روشنفکر دینی می‌داند. چندان به حضور و دخالت روحانیون و مرجعیت در حکومت و دولت اعتقاد ندارد و از ابراز عقیده‌اش مبنی بر لزوم جدایی دین از سیاست واهمه‌ای ندارد. به رغم این که خود شخصاً به دیدار مراجع در نجف اشرف می‌رود ولی از این که مرجعیت در امور جاری کشور طرف مشورت باشد، انتقاد می‌کند.