در مقاله حزب اعتماد ملی آمده است:
این جمله سردار رشید که:«در زمان مهندس موسوی بخش عمدهای از کارهای حکومتی از سوی انجمنهای اسلامی ادارات، دانشجویان دانشگاهها، کارگران و... انجام میشد اما بعد از جنگ بسیج نقش انجمنها را برعهده گرفت. هماکنون حرکت جدید سپاه حرکتی جهت احیای سازمانی شبیه انجمنهای اسلامی است و ما میتوانیم با جوانههایی که رشد میکند بازگشت به سابق را نظاره کنیم.»مهمترین، استراتژیکترین و خطرناکترین بخش دیدگاههای ایشان است. احیای انجمنهای اسلامی دهه 60 (که قرار است با تجربه بسیج در دهه 70 و 80 هم تلفیق شود) گامی به پس در حرکت اصلاحطلبی است. دقت کنید که مقصود تنها انجمنهای اسلامی دهه 60 است و نه انجمنهای اسلامی دهههای 30، 40 و 50 که در دوره ماقبل حکومت اسلامی با حضور چهرههایی مانند مرحوم مهندس بازرگان، مرحوم آیتالله طالقانی، شهید محمدعلی رجایی، استاد مرتضی مطهری و... نهادهای مدنی پاسدار دین در جامعه و در برابر دولتهای وقت بودند. در دهه 60 انجمنهای اسلامی دانشجویان، مهندسین، پزشکان، کارگران و... به ادامه غیررسمی نهادهای حکومتی در جامعه تبدیل شدند که بعضا به علت بهرهبرداری از رانت قدرت و پیوند ایدئولوژیک با حاکمیت وقت تجربه مثبتی از خود بر جای نگذاشتند.