به گزارش خبرآنلاین، محمد عمرانی بازیگر مجموعه تلویزیونی «جراحت» که همراه محمدمهدی عسگرپور کارگردان این سریال و مدیر عامل خانه سینما در «کافه خبر» شرکت کرده بود، درمورد فضای حاکم بر مجموعه «جراحت» صحبت کرد؛ بخش‌هایی از گفتگوی عمرانی با خبرآنلاین بدین شرح است:
رقابت بین بازیگران
خوشبختانه سریال «جراحت» به لحاظ وجود بازیگران مسلط و حرفه‌ای فضای خوبی را به لحاظ بازیگری داشت و قطعاً در چنین عرصه‌ای رقابتی نیز بین بایگران به وجود می‌آید اما اساساً مبنای رقابت جوانمردانه است و در این رقابت قرار نیست بازیگری به قیمت خوب شدن کارش کار دیگری را خراب کند.
حقیقتاً در این مجموعه همه بازیگران سعی کردند طوری در نقش‌هایشان حاضر شوند که در نهایت کلیت کار رضایت‌بخش شود. در این کار رقابتی بین بازیگران وجود داشت که در نهایت به نفع سریال تمام شد و به معنی واقعی رقابتی مثبت بود.
فیلمنامه جذاب اما...
من تقریباً آخرین نفری بودم که به جمع بازیگران این کار اضافه شدم. وقتی 16 قسمت اول فیلمنامه را خواندم نسبت به فضای کلی فیلمنامه احساس خوبی داشتم. هر چند تا پیش از این تجربه همکاری با سعید نعمت‌الله را داشتم و البته سریال «زیر هشت» را هم به دقت دنبال می‌کردم.
در مجموع تصور می‌کنم نعمت‌الله فیلمنامه‌نویسی است که علی‌رغم داشتن سنی به نسبت کم تجربه‌های بزرگی دارد. چرا که نوشتن فیلمنامه علاوه بر داشتن تبحری خاص و تسلط بر روی ادبیات به نوعی تجربه‌های شخصی و اجتماعی فرد را می‌طلبد که حس می‌کنم تمام این خصوصیات در سعید نعمت‌الله وجود دارد.
به نظر من فضای سنگین و تلخ قصه‌های نعمت‌الله انتقادی است که به فیلمنامه‌های او وارد است، در «زیر هشت» هم این انتقاد وارد بود، حتی دخترم می‌گفت نمی‌تواند این سریال را تماشا کند چرا که فضای سنگینی روانی را بر مخاطب القا می‌کند. تصور می‌کنم زندگی فراز و نشیب‌های زیادی دارد و همیشه تلخ نیست، اما باید قبول کرد ما ایرانی‌ها خواسته یا ناخواسته فضای تلخی را در زندگی روزمره‌مان تحمل می‌کنیم و فیلمنامه‌نویس هم از واقعیات زندگی الهام می‌گیرد. به عنوان یکی از بازیگرانی که فضای فیلمنامه‌های ایشان را تجربه کردم به جرئت می‌توانم بگویم که نعمت‌الله یکی از بهترین فیلمنامه‌نویسان حال حاضر تلویزیون ما است اما تلخی بیش از حد «جراحت» را می‌پذیرم.
شخصیت‌هایی شبیه به هم
آدم‌های قصه نعمت‌الله مثل هم حرف می‌زنند و من این موضوع را یک نقص می‌دانم اگر بزرگ، اسماعیل و کامیار از بچه‌های دروازه غار هستند و شبیه هم حرف می‌زنند، مشکلی نیست چرا که طبعا گنجینه لغات آنها شبیه یکدیگر است ولی بچه‌های ما که از نسل دیگری هستند و در شرایط دیگری بزرگ شده‌اند که قرار نیست شبیه ما و با همان ادبیات حرف بزنند. احساس می‌کنم این اشکال کوچک در کنار زیبایی‌های کار آقای نعمت‌الله به چشم می‌خورد.
برای اولین بار
من برای اولین بار در این سریال در کنار برادرم علی عمرانی حاضر شدم، اما متأسفانه یا خوشبختانه ما یک سکانس بیشتر با هم بازی نداشتیم اگرچه در دل قصه حضور پررنگی داشتیم. این با هم بودن تجربه بسیار خوبی بود اگرچه علی را همیشه بهتر از خودم می‌دانم و معتقدم بزرگی به سن و سال نیست من از علی بزرگترم اما قطعاً او بازیگر بهتری است و در این سال‌ها چیزهای زیادی از علی یاد گرفته‌ام.