به گزارش خبرآنلاین، پرهام فرهنگ وصال در رشته‌توییتی و با برشی از مصاحبه وزیر امور خارجه ایران با CBS نوشت:
بخش آخر از مصاحبۀ اخیر ظریف با سی بی اس؛ کلام را رها کرده و تمرکز کنید روی ثانیه‌های «زبان بدن». خبرنگار با چشم‌غُرّه دربارۀ یکی از تهدیدهای ترامپ می‌پرسد. ظریف خونسرد و بی‌تفاوت است، اما ناگهان پس از چند ثانیه حرف خبرنگار را قطع کرده و با صدای بلند می‌گوید «ببین، من به عراق رفتم...» خبرنگار درجا یخ می‌زند، و ظریف لبخند! جناب وزیر در کمال آرامش ادامه می‌دهد و حین گفتنِ «من به میان مردم عراق رفتم» نگاهی سریع و تحقیرآمیز به سرتاپای خبرنگار می‌اندازد.
تادیب بچه‌پرو ادامه می‌یابد؛ ظریف از سفر چندساعته و بزدلانۀ ترامپ به عراق در تاریکی شب می‌گوید با چهره‌ای سرشار از اشمئزاز. سپس از سفر پنج‌روزه روحانی می‌گوید با عبارت «رئیس‌جمهور ما» و چهره‌ای که فوراً لبخندی پذیرا بر آن نقش بسته.
و در آخر، ظریف کلامش را با یک پرسش از خبرنگار جمع می‌کند: «حالا تو بگو که چه کسی در عراق پذیرفته‌شده است و چه کسی بیگانه؟» سپس لبخندی ظفرمند طی چند ثانیه سکوت سنگین، که خبرنگارِ ویران سعی می‌کند با لکنت و تته‌پته دست‌وپای خود را جمع‌وجور کند.
خبرنگار که مثل یک بچه‌گربه در خود کِز کرده و اختیار عضلات صورتش را از دست داده، می‌پرسد: «آیا این اتفاق را تهدیدی از طرف ترامپ تلقی کردید؟» و وزیرخارجۀ ایران: «فکر می‌کنم عراقی‌ها این اتفاق را تهدیدی از طرف ترامپ تلقی کردند!» و باز هم لبخند فاتحانۀ جناب وزیر.
در طول تاریخ، کشور ما به چنین درجه‌ای از «#دیپلماسی_ظریف» حتی نزدیک هم نشده بود. نکند کسانی از «ما» کاری کنیم که در حکم «لگدزدن به خود» باشد.
6060