یک فیلم گرم و خوش ساخت

گرچه یک جاهایی کمیت درام لنگ می زند اما "آقایوسف" درمجموع حس‌وحال خوبی دارد و فیلم پرخون وجانداری است. جدا از این که تلاش می کند یک قصه جذاب را با پیچ وتاب‌های لازم و معمولش، بدون لکنت تعریف کند، به فاصله گرفتن نسل ها،گسست ارتباط میان والدین و فرزندان وجدا شدن راه آنها از هم دراین زمانه، گریزی هنرمندانه می‌زند و به غفلت‌های دوطرف نسبت به نیازهای عاطفی یکدیگرهم اشاره دارد.

از اینها گذشته بعید می‌دانم هیچ فیلمسازی مثل دکتررفیعی بتواند اینقدر ظریف و به‌قاعده، "غذا" را در تاروپود درامش ببافد و به آن نقش بدهد. غذا خوردن، میز چیدن، غذا پختن، باهم غذا‌خوردن، بی‌هم غذاخوردن، بی‌هم غذا نخوردن، باهم‌غذا نخوردن، غذا نپختن، میزنچیدن، غذا نخوردن همه وهمه در روابط آدم‌ها، احساساتشان، کنش‌ها و واکنش‌ها‌یشان نقش دارد و به شکل نشانه عمل می‌کند.

تاکید والبته تسلطی که رفیعی برعنصر "غذا" دارد در "ماهی ها عاشق می شوند" هم پررنگ و موکد بود. اما در"آقا یوسف" از آن افراط و نقش گل درشت غذا خبری نیست و منطق داستانی و اعتدال جای آن را گرفته است. "آقا یوسف" فیلم گرمی است و تا اینجا بهترین فیلم جشنواره.