کـــرونا ای ز عاطفـــه تـــو به دور لکَ منــــّا ویلتــــا و ثُبــــور
تو بچیـــدی بس گـــلی از مــــا لست والله ذا احســاس و شعــور
همه در خانه، کی کسی بیـرون! قد مُنعنا فی الشوارع لِعبور
تو هیـــــولائی و تو رســــــوایی زِدتَ فی قلبنا تعب و نفـــور
بس پلیـــدی و بس گرفتی جــــان قـد وصلتَ دیـــــارنا بقبـــــــور
من چـه گویم ز خیــــمِ بد از تــــو منّا اخـــذتَ عافیـه و سرور
گرچــــه بسیار حـــادثه به جهــــان صرت فــرداً فی زمن و دهـور
سنگدل چون تو کی بدیدم من لیس فی قسوتک نقص و فتور
گور خود گم کن، زین دیـار گذر حبــــّـذا ذاک (1) زائـــر و مـزور
این «رضـــــا» بهر راحتی از تـــو لاذ بــــالله و استعــــــان بنذور
(1) حین ذاک