بهنوش خرم‌روز: تمساح‌ها شکارچیان خطرناکی هستند. آن‌ها با آرواره‌های قوی خود هر موجودی را به وحشت می‌‌اندازند. اما چه می‌شود که گاهی از خیر شکار می‌گذرند؟
همان‌طور که در فیلم نشنال‌جئوگرافیک می‌بینید، درست وقتی تمساح‌ها سرگرم تقسیم گوشت شکار بین خود هستند و بر سر آن با هم نزاع می‌کنند، سر و کله اسب‌آبی پیدا می‌شود. هنوز برای دانشمندان یک معما است که چرا اسب‌های‌آبی به این موجودات ترسناک، درست در زمانی که از همیشه وحشی‌تر و خونخوارتر به نظر می‌رسند، نزدیک می‌شوند و شروع می‌کنند به لیسیدن پوست یا بهتر است بگویم فلس‌های تمساح‌ها! آن‌چه واضح است این است که اسب‌آبی این کار را با رغبت یا حتی لذت انجام می‌دهد.
از سوی دیگر، این سوال مطرح است که چرا تمساح‌ها واکنشی نسبت به اسب‌های آبی نشان نمی‌دهند و مثلا چرا آن‌ها را شکار نمی‌کنند یا به آن‌ها حمله نمی‌کنند. برخی ممکن است بگویند چون اسب آبی خطری برای تمساح ندارد و یک گیاهخوار بی‌آزار است. آیا این دلیل کافی است؟ مگر آهوها گوشت‌خوار یا خطرناکند؟
عده‌ای دیگر ممکن است بگویند که اسب آبی از تمساح قوی‌تر است و تمساح می‌داند که نمی‌تواند از عهده شکار این موجود سنگین و قوی بربیاید. اما در قسمت دوم فیلم می‌بینید که یک بچه اسب آبی، چطور با فلس‌های یک بچه تمساح سرگرم است و سایر تمساح‌ها که در مقایسه با بچه اسب آبی، غول‌پیکرند، حتی توجهی هم به حضور او ندارند و در عمل هیچ کاری نمی‌کنند، در حالی که می‌توانند با یک حرکت، بچه اسب آبی را از پای دربیاورند. این زندگی مسالمت‌آمیز تمساح‌ها و اسب‌های آبی، علامت سوال بزرگی در زندگی این دو حیوان است.
50172