اما رئیس جمهور فرانسه خودش دست به انقلاب زده است، آنهم از نوع سبز. او جراحی بزرگی را آغاز کرده تا میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد. دو اقدام بزرگ مکرون چنان ارزشمند است که آرزو می کنم کاش ما هم کاندیدایی از جنس او داشتیم تا در دور بعد انگیزه محکمی برای رای دادن داشته باشیم.
از این به بعد در فرانسه خودروی فرسوده شما را می گیرند و 2500 یورو (3000 دلار) پول به شما می دهند که با آن یک دوچرخه برقی توپ بخرید. فرانسه اولین کشور در جهان است که چنین قانون دست و دلبازانه و مترقی را وضع کرده است. البته فنلاند نیز اقدام مشابه‌ای را در دست دارد که پول آن کمتر (هزار یورو) است.
علاوه بر آن سفرهای هوایی داخلی در مسیرهایی که با دو و نیم ساعت با قطار ممکن است، متوقف می‌شود. سفرهای هوایی در مقایسه با قطار (با توجه به آنکه قطارهای فرانسه برقی هستند)، هفتاد و هفت برابر بیشتر دی اکسید کربن تولید می کند. قبل از فرانسه، اطریش نیز با حذف پروازهای هوایی بین وین به سالزبورگ گام مهمی در کاهش رد پای کربن برداشته است.
می‌دانم شاید اکثر مردم ایران با چنین اقدامی مخالف باشند و دست در دست دولت همچنان پابوس سایپا و ایران خودرو خواهیم ماند تا بنزین بسوزانیم، دور خیابان‌ها و دور ایران بچرخیم، هوا را آلوده کنیم، آدم و هر جنبنده‌ای را از یوز گرفته تا خرس و روباه را زیر چرخ‌های آن له کنیم و هر جا اراده کردیم بیاستیم تا با آتش زدن دورو برمان، بساط جوج را بر پا کنیم.
به نظرم مسئولین ما با هر فرایندی انتخاب و یا تحمیل شوند در اصل از جنس خودمانند؛ تا خودمان را عوض نکنیم مسئولین ما و رفتارشان تغییر نمی کند.