اما حالا نه حرف و حدیث های در گوشی ، که بعضی انتصاب ها از اتفاقاتی حکایت می کند که آدم ترس برش می دارد. انتخاب 10عضو کابینه رئیسی از میان وزرا و معاونان وزیران دولت های نهم و دهم به خودی خود مهم نیست. بعضی از آنها اتفاقا کارآمد و پاکدست اند. بحث بر سر تک مهره ها نیست. حرف بر سر مهره چینی هایی است که در قالب یک حرکت نرم و بی صدا اما سریع،دارد تا عمق جان دولت آقای رئیسی رسوخ می کند.
بعضی از این افراد، در دوره احمدی نژاد چاکر و مخلص و فریفته او بوده اند و حالا رخت شان را عوض کرده اند و به اسم های قلابی خودشان را جا می زنند. نگرانم که آقای رئیسی از این بازی پنهان بی خبر باشد و روزی چشم باز کند و ببیند رئیس جمهور واقعی احمدی نژاد است. همان فردی که پایش را روی دوش نظام گذاشت و بالا رفت و سپس به همه چیز پشت پا زد.
نمی دانم چه جوابی وجود دارد به این پرسش که: "اگر قرار است همان تفکر و شیوه احمدی نژادی در ارکان دولت لانه کند ، چرا آقای رئیسی آمده؟ خب خود احمدی نژاد برگردد بهتر نیست؟" حق بدهیم به هرکس که نگران است.