درست دو سال و نیم پیش من در اسپانیا-در همان شهری که مجدد آمده ام - بودم. از افزایش تعداد اسکوتر سوارها و دوچرخه سوارها شگفت زده شدم. به نظر می‌رسد که کرونا فرصتی شد تا افراد به سمت وسایل تک نفری سالمتر گرایش بیشتری داشته باشند. از طرفی گرانی قیمت بنزین مردم اروپا را هر چه بیشتر به استفاده از دوچرخه و اسکوتر هدایت کرده است.
اسکوترهای الکتریکی بسیار آسان و کارا بوده ومساحتی که از خیابان اشغال می کنند فقط کمی بیشتر از اندازه یک انسان است. در یکی از فروشگاه‌های معتبر انبوهی از آنها عرضه می‌شد. قیمت هر دستگاه حدود 200 یوروست که طبیعی است که با افزایش کیفیت و مارک می‌تواند بیشتر هم باشد. 200 یورو چیزی حدود 7 میلیون تومان است که بسیاری در ایران قدرت خرید آن را دارند، در حد قیمت یک دوچرخه معمولی. قیمت بنزین در اروپا لیتری 2 یوروست. معنایش این است که شما می‌توانید فقط با قیمت دو باک بنزین، صاحب یک دستگاه اسکوتر شوید.
اتحادیه اروپا برای استفاده از اسکوتر قوانینی وضع کرده است. این قوانین بیشتر در برگیرنده امنیت و کیفیت آنهاست. کشورهای عضو نیز هر کدام قوانین محلی – برای نمونه در مورد نوع خیابان ها، محل پارک، داشتن یا نداشتن کلاه ایمنی، سن استفاده کنندگان – به این قوانین ضمیمه کرده‌اند. وجه مشترک اکثر آنها شرط داشتن بیمه است. اسکوتر هم مانند هر وسیله نقلیه موتوری می‌تواند باعث حادثه شده و چه صاحب آن و یا فرد دیگری ناشی از برخورد اسکوتر حادثه ببیند.
اسکوتر مزایای زیادی دارد. اول آنکه سبک است و هر کس می تواند بعد از رسیدن به مقصد آن را به اتاق کارش ببرد تا سرقت نشود. دوم آنکه بر خلاف دوچرخه، افراد ضعیف تر نیز می‌توانند از آن استفاده کنند، چون نیاز به پا زدن ندارد. سوم آنکه، چون با نیروی باطری کار می‌کند در مناطق شیب دار هم قابل استفاده است. چهارمین مزیت آن، انشالله رفع ایراداتی است که گاهی دوچرخه سواران خانم را محدود می‌کنند. اسکوتر را می‌توان با هر نوع پوششی استفاده کرد.
از اعضای شورای شهر تهران و دیگر شهرها درخواست دارم که بدون درگیر کردن خود با مسائل سیاسی و جناحی، مسئله استفاده از دوچرخه و اسکوتر را به خاطر هوای آلودگی شهر در صدر حمایت‌های خود قرار دهند. ما برای مبارزه با آلودگی هوا چاره‌ای نداریم جز حمل و نقل پاک را در سر لوحه برنامه‌های شهر قرار دهیم.
توسعه خطوط مشترک دوچرخه و اسکوتر و ایجاد کارخانه‌های ساخت آنها در ایران می تواند به بهتر شدن هوای شهرها کمک کند. حال که رابطه ما با کشور چین خوب است، چه اشکال دارد که چین در ایران برای ایجاد یک کارخانه ساخت اسکوتر سرمایه گذاری کند تا این وسیله نقلیه سالم و راحت با قیمت ارزان در دسترس مردم قرار گیرد. اگر دولت ما بنزین را به کشورهای دیگر صادر و پولش را صرف ایجاد کارخانه‌های اسکوتر، دوچرخه و موتور سیکلت برقی کند، هم هوای شهر را پاک کرده و هم منابع ملی بی دلیل حیف و میل نشده و باعث بیماری مردم نمی‌شود.
در پایان تاکید می کنم که همزمان لازم است قوانین لازم تدوین و تصویب شود تا سلامتی و امنیت استفاده کنندگان تضمین و فرهنگ سازی همزمان با توسعه اسکوتر صورت گردد.