حملات سایبری می‌توانند اهداف متعددی داشته باشند، هرچند همگی خطری واحد برای منافع اقتصادی دولت‌ها ایجاد می‌کنند. معروف‌ترین نوع حمله، اقتصاد یک دولت را هدف قرار می‌دهد و یا تلاش می‌کند بانک و حساب‌هایش را مورد سرقت قرار دهد. فضای سایبری و پیچیدگی به سرعت رو به افزایش آن به یکی از مهم‌ترین ابزار تنش‌های آینده که قادرند در بسیاری از جهات اثربخش باشند تبدیل شده است. راهبردهای مدرن نظامی به ارتش‌های هوشمند مبتنی بر کیفیت و نه کمیت بها می‌دهد. به بیان دیگر نیروهایی مهم‌تر هستند که بر فناوری پیشرفته و توان دست یافتن به بیشترین دستاورد با کمترین منابع مبتنی باشند.
این شرایط بسیاری از کشورها را بر آن داشته پیشرفت‌های جهانی در این زمینه را دنبال کنند و خود را برای رویارویی با چالش‌های جدید از طریق تحکیم ابزار پدافند سایبری آماده سازند. دولت‌های مدرن و ارتش‌های پیشرفته اقدامات خود را بر فضای سایبری متمرکز کرده‌اند. این فضا برای تقویت آنها به کار گرفته شده است اما هنوز دارای نقاط آسیب پذیری است.
برای نمونه زیرساخت‌های حیاتی دولت‌ها (مثل برق، آب و حمل و نقل)، فرماندهی نظامی، شبکه‌های کنترل و فناوری‌های جدید جنگ همگی به فضای سایبری وابسته‌اند.
رقابت رو به جلو میان کشورها برای تشکیل ارتش سایبری و رویارویی با این چالش شایان توجه است. برخی کشورها موفق شده‌اند توانایی فائق آمدن بر حملات سایبری تهاجمی را به دست آورند در حالی که بیش از ۱۰۰ کشور یگان‌های جنگ سایبری تشکیل داده‌اند.
تحلیل‌ها در رابطه با دولت‌های عربی نشان می‌دهد در این زمینه تلاش‌های مختلفی صورت پذیرفته، که بخش اعظم آن محرمانه بوده است، و نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد مراکش در این زمینه از مابقی کشورها پیشرفته‌تر است. کشورهای حوزه خلیج فارس همچنین در بهره‌برداری از این حوزه فعالیت کرده‌اند چرا که پیشرفت توانایی ایران برای آنها خطرساز است و ایران آماده است از توانایی خود جهت بسط تفکر ایدئولوژیک خود علیه کشورهای عربی بهره ببرد. مفسرین مسائل منطقه می‌گویند بعید نیست که همین موضوع در پس تحولات اعراب در زمینه فضای سایبری مستتر باشد.
در حال حاضر بسیاری از کشورها حملات سایبری تهاجمی را تحت لوای جاسوسی یا آماده‌سازی جنگی آغاز کرده‌اند. اقداماتی چون کار کردن با شبکه‌های برق جهت از کار انداختن آنها در هنگامه جنگ، ایجاد بی‌ثباتی و بالا بردن احتمال سرایت بحران فرای فضای سایبری و به درون جهان واقعی از جمله این تلاش‌ها هستند. چنین عملیات‌هایی تنها به دولت‌ها محدود نمی‌شوند. افراد، گروه‌ها و سازمان‌ها هم می‌توانند این کار را انجام دهند. حملات سایبری می‌توانند به نوعی اعتراض مبدل شوند، همان طور که در مورد گروه انانیموس (هکرهای گمنام) دیده شد. این موضوع نشان‌دهنده عمق ورود فضای سایبری به عملکردهای راهبردی دولت‌ها است. این مسئله همچنین نشان می‌دهد که چنین حملاتی بسیار راهبردی هستند و احتمالاً در مرکز امنیت ملی هر کشور قرار دارند.
۶۵۶۵