به گزارش ناسا، این منظره روز 11 سپتامبر 2011 مقارن با 20 شهریور 1390 و برفراز شرق استرالیا و نیوزیلند ثبت شده است.
شفق قطبی وقتی اتفاق می‌افتد که یون‌های پرانرژی موجود در طوفان خورشیدی در میدان مغناطیسی زمین منحرف شده و در نزدیکی نواحی قطبی به نزدیکی جو برسند. برخورد این ذرات پرانرژی با مولکول‌های اکسیژن و نیتروژن سبب برانگیخته‌شدن الکترون‌های این مولکول‌ها می‌شود و برگشتن این الکترون‌ها به ترازهای اصلی، موجب گسیل پرتوهای نور مرئی می‌شود. اغلب این پرتوهای مریی در طول‌موج 558 نانومتر (هر نانومتر یک‌میلیاردیم متر یا 10 به توان منفی 9 متر است) که متناظر با نور سبز است، منتشر می‌شوند و دلیل آن، برانگیختگی اتم‌های اکسیژن در لایه های فوقانی جو است. پرتوهای سرخ‌رنگ که در طول‌موج 630نانومتر منتشر می‌شوند، در اثر برانگیختگی اتم‌های نیتروژن گسیل می‌شوند.
درخشش طلایی‌رنگی که موازی با انحنای زمین و بالاتر از سطح زمین دیده می‌شود، تابش جو زمین در لایه‌های فوقانی است که پس از جذب پرتوهای فرابنفش خورشید در طول روز، این انرژی را در ساعت‌های اولیه شب به شکل تابشی نامحسوس (البته از دید ساکنان سطح زمین) آزاد می‌کند.
با دقت در منظره آسمان و هم‌چنین چرخش سلول‌های خورشیدی ایستگاه فضایی می‌توان حرکت ایستگاه فضایی را در ارتفاع 320 کیلومتری سطح زمین متوجه شد، جایی‌که ایستگاه فضایی در هر ثانیه 8کیلومتر جابجا می‌شود. صورت‌فلکی جبار با 3ستاره میانی که روی یک خط قرار گفته‌اند، در گوشه چپ تصویر دیده می‌شود.
5353