چند وقت پیش بود که خبرش اعلام شد،خبری که موجب خوشحالی بسیاری از مادران شد ،به خصوص مادرانی که همسران مهاجر از جمله افغانی و عراقی داشتند. خبر این بود که رییس سازمان ثبت احوال کشور از صدور شناسنامه ایرانی برای فرزندان اتباع خارجی که همسر ایرانی انتخاب کرده‌اند خبر داده بود.
ناظمی اردکانی گفته بود : این فرزندان با رسیدن به سن تکلیف می‌توانند در خواست تابعیت کرده و با تایید یک مرجع همچون نیروی انتظامی مبنی بر سکونت مداوم در ایران، شناسنامه ایرانی دریافت کنند
اما این اتفاقی بود که هر گز نیافتاد و32 هزار کودک بدون هویت و شناسنامه حاصل ازدواج زنان و دختران ایرانی با اتباع بیگانه همچنان بلا تکلیف باقی ماندند .
اداره کل اتباع خارجی استانداری تهران منتشر و وضعیت این کودکان را نامعلوم اعلام می کنداین کودکان که اغلب از پدران افغانی هستند نه شناسنامه دارند و نه می توانند تابعیت ایرانی داشته باشند و از هیچ حقوق قانونی برخوردار نیستند. بسیاری از این کودکان پدرانشان در افغانستان به سر می برند و هیچ تعهدی نسبت به آن ها ندارند.
پنج سال پیش نمایندگان مجلس با افزودن ماده واحده یی به ماده 1060 قانون مدنی و اصلاح بندهای 4، 5 و 6 ماده 976 همین قانون، مصوب کردند که: «فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی که در ایران متولد شده یا حداکثر تا یک سال پس از تصویب این قانون در ایران متولد می شوند، می توانند بعد از رسیدن به سن 18 سال تمام، تقاضای تابعیت ایرانی کند. این افراد در صورت نداشتن سوءپیشینه کیفری یا امنیتی و اعلام رد تابعیت غیرایرانی به تابعیت ایران پذیرفته می شوند. وزارت کشور نسبت به احراز ولادت طفل در ایران و صدور پروانه ازدواج موضوع ماده (1060) قانون مدنی اقدام می کند و نیروی انتظامی نیز با اعلام وزارت کشور پروانه اقامت برای پدر خارجی مذکور در این ماده صادر می کند. فرزندان موضوع این ماده قبل از تحصیل تابعیت نیز مجاز به اقامت در ایران هستند.»
امسال هم مجددا بر وجود چنین قانونی تاکید شد اما چرا با وجود داشتن قانونی مبنی بر تعلق گرفتن شناسنامه به آنها کودکان با پدران افغانی مشکل دارند ؟
مسئولان امور پناهندگان در وزارت کشور می گویند این مشکل بیشتر مربوط به دولت افغانستان است چرا که ما در صورتی به این افراد شناسنامه می دهیم که از تابعیت اول خود خارج شوند و تنها به یک تابعیت متعهد باشند ،پس این افراد در ابتدا باید درخواست تابعیت از افغانستان کنند و شناسنامه افغانی بگیرند و سپس درخواست خروج از تابعیت بدهند که متاسفانه در این مورد با دولت افغانستان مشکل دارند چرا که دولت افغانستان چنین در خواستی را نمی پذیرد در صورتی که بعضی کشور ها مثل عراق به راحتی با این درخواست موافقت می کنند .
در این بین این سئوال به ذهن می رسد که واقعا راه کمک به این کودکان چیست ؟آیا نمی شود برای این 32 هزارکودک راه حلی پیدا کرد تا بتواند با استفاده از این قانون از بلاتکلیفی چندین و چند ساله رهایی یابند؟