فخرالدین فخرالدینی: تقریباً هم سن و سال هم هستیم. این روز‌ها دوران نقاهت عمل جراحی را در خانه‌اش سپری می‌کند و امیدوارم هرچه زود‌تر خوب و سرحال شود. از 40 سال پیش بازی‌هایش را به ویژه در سریال‌های تلویزیونی دنبال کرده‌ام و همیشه کارش را ستوده‌ام.
بازی‌هایش در سریال‌ها وفیلم‌های «دایی جان ناپلئون» در نقش دائی جان سرهنگ، «پدر سالار» در نقش پدر خانواده‌ای سنتی، «هزاردستان» در نقش شعبون استخوانی و «مادر» در نقش پسر بزرگ خانواده هیچ‌گاه از یادم نمی‌روند.
محمد علی کشاورز اگر چه بیشتر با ایفای نقش‌هایی بسیار جدی و‌گاه خشن و زورگو در سینما و تلویزیون شناخته می‌شود، اما اخلاق، روحیات و رفتارش کوچک‌ترین شباهتی با این شخصیت‌ها که بازی کرده است، ندارد.
این عکس (سال 1382) در حالی گرفته شد که محمدعلی کشاورز در مقابل دوربین عکاسی، نقشی تئاتری را بازی می کرد و کاملاً حس گرفته بود
7 سال پیش که در سفری به اردبیل با هم بودیم، او را بسیار خوش مشرب، بذله گو و خندان یافتم و بسیار شیفته منش و اخلاقش شدم. اما قبل از آن هم به واسطه کار‌هایش، مجذوب ظاهر و چهره او شده بودم و دوست داشتم تا در مجموعه عکس‌های پرتره از بزرگان هنر و فرهنگ ایران، قابی را به او اختصاص دهم.
چند سال پیش درخواست مرا پاسخ گفت و به دفتر کارم آمد. از آنجا که بازیگر بود، از او خواستم تا متنی نمایشی را بخواند و من در حین آن عکاسی کنم. او نمایشنامه‌ای ایرانی را برگزید و شروع به ادای دیالوگ‌های آن کرد.
حس کشاورز در آن لحظات دیدنی بود که به بهترین وجه روی سطح حساس فیلم عکاسی ثبت شد. در این عکس، بیش از هر چیز، حرکت چشم و لب و پوست این بازیگر دیدنی است.
نوری که بر عضلات کشیده شده صورت کشاورز تابیده، بافت دراماتیک چهره‌اش را بخوبی نمایان کرده است. برای این عکس، از نور‌پردازی کلاسیک و رامبراندی استفاده کردم و نور را به صورت نقطه‌ای روی چهره تاباندم.
در چاپ نهایی عکس هم، بخشی از کادر که دست‌های کشاورز را دربر می‌گرفت حذف کردم تا نگاه بیننده بیشتر بر چهره و صورت او متمرکز شود؛ چهره‌ای مهربان و دوست داشتنی.
57245