فخرالدین فخرالدینی: عزت‌الله انتظامی از آن دست بازیگران باسابقه سینما و تئاتر است که همه او را می‌شناسند. او از همان ابتدا که به سینما آمد، در سطحی بسیار بالا بازی کرد و با هوشمندی، وسواس و دقت زیاد توانست این موقعیت خود را حفظ کند.
با او از سال‌های پایانی دهه 30 خورشیدی آشنا هستم؛ زمانی که روی صحنه تئاتر پارس، در نمایش‌هایی با کارگردانی صمد صباحی که از بستگان و آشنایان پدر من بود، بازی می‌کرد.
انتظامی آن سال‌ها، هنرپیشه‌ای لاغر اندام و پرتحرک روی صحنه تئاتر بود که از اواخر دهه 40 در سینما نیز چهره‌ای سرشناس و محبوب شد.
با تمام علاقه و ارادتی که به این هنرمند داشتم، هیچ گاه او را از نزدیک ندیده بودم تا این که سال 1382 در سومین همایش تجلیل از چهره‌های ماندگار با هم آشنا شدیم و همان شب قرار حضور او را در آتلیه‌ام با هم گذاشتیم.
یک روز صبح انتظامی را از خانه سینما، واقع در باغ فردوس سوار ماشین کردم و به آتلیه خود در خیابان طالقانی آوردم. پس از 2ساعت که تنها به صحبت گذشت، از وی خواستم شخصیتی تئاتری یا سینمایی را مقابل دوربین من بازی کند.
او نمایشنامه ای از شکسپیر را برگزید و با حرارت ، بیش از نیم ساعت به نقش آفرینی پرداخت. چهره گرد و توپر انتظامی ، کمی کار نورپردازی را سخت کرده بود؛ اما با حوصله توانستم به گونه ای صورت او را روشن کنم که هم با نشان دادن برجستگی‌های چهره، به آن بعد ببخشم و هم به بافتی دراماتیک دست یابم.
از طرف دیگر، برای دیده شدن حس بازی، کادر بازتری را انتخاب کردم و فضای بیشتری را به سیاهی اختصاص دادم. این کار، به نوعی حضور بر صحنه تئاتر را نیز تداعی می‌کرد. در این عکس، حرکت دستها و باز بودن لب‌ها در حین ادای دیالوگ ، اوج حس بازی این هنرمند بزرگ را نشان می‌دهد. تمام آن نیم ساعتی که انتظامی بی وقفه مقابل دوربین عکاسی بازی می‌کرد، من هم به فکر نورپردازی و انتخاب کادر مناسب بودم و هم در دلم هنرنمایی او را تحسین می‌کردم.
عکاسی از چهره این بازیگر پیشکسوت، با توجه به انرژی مثبتی که او به آتلیه من بخشیده بود، لذتی مضاعف به کار من بخشید که فکر می‌کنم در عکس هم اثر آن حس می‌شود.
عزت الله انتظامی، علاوه بر هنرمند بودن، آدم وارسته‌ای نیز هست. او هیچ گاه حاضر نشده نقشی را تنها برای دستمزدش قبول کند و برای همین کارنامه‌ای موفق را برای خود رقم زده است که هیچ نمره پایینی در آن دیده نمی‌شود.
57245
نظر شما