بهنوش خرم‌روز: خرس‌ها به طور معمول به داشتن رفتارهای دوستانه معروف نیستند. انسان معمولا از خرس‌ها می‌ترسد و آن را با رفتارهای خشن، تهاجمی و حتی در مواردی مرگ‌آور تصویر می‌کند. اما همه در این زمینه هم‌عقیده نیستند. در جنگل‌های شمالی که در این فیلم برگرفته از نشنال‌جئوگرافیک می‌بینید، خرس‌های سیاه وحشی زندگی می‌کنند که در نگاه اول می‌توانند خیلی ترسناک باشند. اما برای راجرز، موسس و مدیر مرکز خرس آمریکای شمالی، نزدیک شدن به خرس‌ها نه تنها ترسناک نیست، بلکه امن است و مهم‌تر از آن، بهترین روش برای مطالعه در مورد خرس‌ها است.
راجرز طی چهار دهه اخیر به مطالعه و بررسی زندگی خرس‌های سیاه مشغول است. او که امروزه به مرد خرس شهرت دارد، سال‌ها در کنار خرس‌ها بوده تا بداند آن‌ها چه می‌خورند، چه‌طور ارتباط برقرار می‌کنند و چه‌طور با انسان‌ها تعامل می‌کنند.
امروزه با رقمی حدود 900 هزار، تعداد خرس‌های سیاه وحشی در کل قرن به بیشترین میزان خود رسیده و تعامل آن‌ها با انسان هم رو به افزایش است. راجرز می‌کوشد به مردم نشان بدهد که لزوما نباید از خرس‌ها ترسید. یکی از اقدامات او در این زمینه این بوده که از 5 سال گذشته، برای کسانی که علاقمند باشند کمپ‌های فشرده آموزشی برگزار می‌کند. افرادی که در این دوره‌ها شرکت می‌کنند، بعد از 4 روز همه چیز را در مورد این خرس‌ها یاد می‌گیرند، از زیست‌شناسی خرس گرفته تا عادت‌های رفتاری و حتی زبانی که خرس‌ها با آن ارتباط برقرار می‌کنند.
راجرز از طریق دریافت سیگنال از فرستنده‌هایی که دور گردن خرس‌ها می‌بندد، آن‌ها را پیگیری می‌کند. یکی از این خرس‌ها که در فیلم می‌بینید، جون نامگذاری شده و مدت‌ها است راجرز با او در ارتباط است. حالا جون آن‌قدر به راجرز اعتماد دارد که به او و گروهش نزدیک می‌شود.
راجرز علاقه‌ای به استفاده از آرام‌بخش‌ها ندارد چون بر این باور است که این مواد هم به خرس و هم به اطلاعاتی که او جمع‌آوری می‌کند آسیب می‌زند. در عوض، او روش‌های خاص خودش را دارد و از اطلاعاتی که در مورد خرس‌ها و عادت‌هایشان دارد برای برقراری ارتباط با آن‌ها استفاده می‌کند. ظاهرا خیلی هم در این برقراری ارتباط و گفتگو به زبان خرسی موفق است.
مطالعات راجرز نشان می‌دهد که خرس‌ها برخلاف آن‌چه خیلی‌ها فکر می‌کنند، بر پایه ترس رفتار می‌کنند، نه پرخاشگری. همچنین او باور دارد که ترس آدم‌ها از حمله خرس‌ها بیشتر به دلیل ناآگاهی آن‌هاست. مقایسه راجرز دراین مورد جالب است! او می گوید: «از هر یک میلیون خرس، یکی سابقه کشتن انسان را دارد. در حالی که در مورد انسان‌ها، در آمریکای شمالی، از هر هجده هزار نفر، یکی سابقه آدم‌کشی دارد!« راجرز چنین نتیجه می‌گیرد که آدم‌ها از خرس‌ها برای ما خطرنا‌ک‌ترند».
همان‌طور که در فیلم می‌بینید، وقتی فیلمبردار به خرس نزدیک می‌شود، خرس به سمت او می‌آید، می‌غرد و در نهایت به دوربین ضربه می‌زند. شاید خیلی به نظر نرسد، اما به گفته راجرز خرس این رفتار را به این دلیل انجام می‌دهد که ترسیده است. ریشه این رفتار خرس‌ها را باید در ژن‌هایشان جستجو کرد. در گذشته، موجودات شکارچی زیادی وجود داشته‌اند که به خرس‌ها حمله می‌کردند. امروزه آن موجودات همگی منقرض شده‌اند، اما هنوز ژنتیک خرس‌ها به نحوی است که به آن‌ها فرمان می‌دهد بترسند و خود را از خطر شکاچی محافظت کنند.
البته راجرز پیشنهاد نمی‌کند که به سراغ خرس‌ها بروید، بلکه توصیه می‌کند از رویارویی مستقیم با آن‌ها بپرهیزید. اما اگر در شرایطی قرار گرفتید که با این خرس‌ها روبرو شدید، یادتان باشد که بیشتر از آن که شما از آن‌ها ترسیده باشید، آن‌ها از شما ترسیده‌اند، هر چند رفتار ناشی از ترسشان با رفتار ترس شما متفاوت است.
53272