به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا، عملیات «غدیر» در محدوده جاده اهواز به خرمشهر با هدف بازپسگیری دژ مرزی و انهدام مقرها و پاکسازی منطقه از نیروهای بعثی عراق آغاز شد. تیپ ۳۵ امام حسن(ع) با سه گردان مأموریت داشت ضمن تعقیب دشمن و بازپسگیری دژ مرزی، نیروهای عراقی را از منطقه دور کند.
مسئول و جانشین واحد تخریب تیپ ۳۵ امام حسن(ع)، ابراهیم عزیزی و عبدالرحیم انصاری بودند. لشکر ۱۹ فجر در منطقه پاسگاه زید، سمت چپ جاده حسینیه با دو گردان پیاده همراه چند یگان دیگر تحت امر قرارگاه کربلا عهدهدار این عملیات بودند. مسئول و جانشین واحد تخریب لشکر ۱۹ فجر، خداداد ابراهیمی و احمدعلی نوروزی بودند.
مأموریت واحد تخریب لشکر ۱۹ فجر، مأمور کردن تخریبچیها به گردانها برای برخورد احتمالی آنها با مین و جمعآوری مینهای ریختهشده در عملیات نیروهای عراقی بود. بنابراین نیروهای واحد تخریب لشکر ۱۹ فجر از اردوگاه آموزشی آبی ـ خاکی پشت سد گتوند به اولین عقبه دور در پادگان شهید دستغیب کوت عبدالله واقع در ابتدای جاده اهواز ـ آبادان به عنوان محل استراحت نیروها، موقعیت شهید مراد ظاهرینیا واقع در جاده اهواز ـ خرمشهر به عنوان محل تجمع نیروها و نقطه رهایی برای رسیدن به خطوط دشمن گسترش یافتند.
واحد تخریب لشکر ۱۹ فجر از حدود ۸۰ نفر نیروی پاسدار، بسیج و پاسدار وظیفه (سرباز) تشکیل شده بود. حبیبالله نیکآیین و غلامحسین رزمپا مسئولیت دو گروه برداشت و خنثیسازی مینهای دشمن را که هنگام عقبنشینی از خودروهای آیفا و زرهی بیامپی ریخته شده بود، برعهده گرفتند. در این عملیات، دو گردان پیاده حضور داشتند و واحد تخریب لشکر ۱۹ برای هر گردان تعدادی نیروی تخریبچی اعزام کرد.
عملیات غدیر در تاریخ ۴ مرداد ۱۳۶۷ مصادف با ۱۱ ذیالحجه ۱۴۰۸ آغاز شد. در این عملیات، تخریبچیها همراه گردان حضرت زینب (س) با استفاده از اصل غافلگیری به سمت دشمن حرکت کردند و در ساعت ۲:۳۰ ضمن پیشروی و وارد کردن تلفات قابل توجه به دشمن بعثی، خود را به محل از پیش تعیینشده رساندند و ضمن تثبیت مکان پیشروی و استقرار گروهانها، نیروهای خود را به وسعت ۵۰۰ متر برای پدافند گسترش دادند و با وجود آتش سنگین دشمن، مقاومت و موقعیت خویش را حفظ کردند. با ادامه درگیری، با توجه به برنامهریزی از پیش تعیینشده باید یک تیپ از سمت راست و یک لشکر از سمت چپ ضمن پیشروی با لشکر ۱۹ فجر الحاق میشدند تا مرحله بعدی عملیات آغاز شود، اما به دلیل عدم حضور یگانها، الحاق صورت نگرفت. نزدیک طلوع آفتاب، دشمن در ساعت ۶:۳۰ صبح، همراه با استعداد قابل توجهی از یگانهای پیاده و زرهی خود، از سه جناح همراه با آتش سنگین ادوات و توپخانه روی دژ مرزی مستقر شدند. با فشار شدید به گردان حضرت زینب (س) و با وجود مقاومت دلیرانه، از طرف فرماندهی دستور عقبنشینی صادر شد. در عملیات غدیر، حسن نیازی، از نیروهای تخریب لشکر ۱۹ فجر به شهادت رسید.
غلامحسین رزمپا در مورد مأموریت واحد تخریب لشکر ۱۹ در عملیات غدیر روایت میکند:
«قرار شد لشکر ۱۹ فجر در محور جاده اهواز به خرمشهر همراه دیگر یگانها عملیات انجام دهد. با تعدادی از نیروهای تخریب به آن محور رفتیم. قرار بر این شد که همراه هر دسته از نیروهای گردان، دو نفر تخریبچی اعزام شوند. ظهر که قرار بود شب آن عملیات انجام شود، نیروها را تحویل گردان دادم. نام حسن نیازی در لیست تخریبچیهای گردان نبود که با اصرار و التماس، او به آنها اضافه شد و همراه دیگر دوستان به عملیات رفت. الحمدلله عملیات انجام شد و به موفقیت مورد نظر دست یافتیم. چون در محوری که قرار بود عملیات انجام شود، میدان مین و موانع موجود نبود، تخریبچیها تنها برای احتیاط به گردانها اعزام شدند تا در صورت لزوم از آنها استفاده شود. عصر روز بعد، نیروهایی که به گردانها مأمور شده بودند، بازگشتند، اما چهرهها درهم بود. پس از سلام و احوالپرسی مشخص شد برادر حسن نیازی به شهادت رسیده است. شهید هاشم نیازی برادر شهید حسن نیازی هم در سال ۱۳۶۴ در مأموریت خنثیسازی، پس از عمل نکردن یکی از بمبهای هواپیماهای دشمن در بمباران شهر شیراز به شهادت رسیده بود.
در جریان عملیات غدیر، دشمن در زمان عقبنشینی از جاده اهواز ـ خرمشهر در محور کوشک، پلهای لولهای را که در مسیرهای فرعی به کار رفته بود، منهدم کرد. [پلهای لولهای با قطر نیم متر و با تعداد ۷ تا ۸ عدد در جادههای بالاتر از سطح زمین به روی هم وصل شده بود و انهدام آنها بسیار سخت بود] همچنین به دلیل نداشتن فرصت کافی، مینهای ضدنفر را روی زمین به صورت بذرپاش پخش کرده بودند. پس از عملیات، کار برادران تخریبچی، پاکسازی منطقه از مینها بود که تا زمان آتشبس میان جمهوری اسلامی و دولت عراق ادامه داشت. در همین جریان، پای برادر حبیبالله نیکآیین روی مین رفت و قطع شد.»
منبع:
راویان تخریبچی لشکر ۱۹ فجر استان فارس، سرنیزه های خاکی: عملکرد واحد تخریب لشکر ۱۹ فجر در دوران دفاع مقدس، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۲، صص ۳۲۹-۳۲۸.
۲۵۹