در روز حادثه من و همسرم یکی از مسافران قطار خط 4 بودیم. قبل از اینکه قطار به ایستگاه آزادی نزدیک شود احساس کردم همه چیز غیرعادی است به این دلیل که از ایستگاه میدان انقلاب تقریبا هیچ مسافری وارد قطار نمی‌شد و فقط از آن خارج می‌شدند. از ایستگاه میدان توحید یکی از مسافران هم این موضوع را فهمید و با هم مشغول بحث شدیم. کمی بعد راهبر قطار اعلام کرد به دلیل بروز مشکل فنی مسافران باید در ایستگاه‌های بعدی به سرعت از قطار خارج شوند و سکو را ترک کنند.
قبل از اینکه قطار به ایستگاه آزادی برسد چند مرتبه این پیام اعلام شد و مسافران را نگران کرد. بعضی‌ها حدس زدند آب باران به ایستگاه‌ها نفوذ کرده است چون در حین ورود به ایستگاه متوجه نشت آب شده بودند. حتی شایعه شد که قرار است زلزله روی دهد و مترو می‌خواهد مردم را از تونل‌ها تخلیه کند. باور نمی‌کنید در همان دقایق کوتاه، همین‌طور شایعه پشت شایعه ساخته می‌شد و دهان به دهان بین مردم می‌پیچید و به حدی این مسئله بالا گرفت که یکی از مسافران گفت: "به من زنگ زدند و گفتند در چند ایستگاه بمب کار گذاشتند."
وقتی قطار به ایستگاه آزادی رسید دوباره راهبر اعلام کرد؛ "با حفظ خونسرید، به سرعت قطار و سکو را ترک کنید و از ایستگاه خارج شوید."
درهای قطار که باز شد، مردم به سمت خروجی ها هجوم بردند. همه وحشت زده بودند. در بین راه ماموران مترو با چراغ قوه و بلندگوی دستی مشغول تخلیه مسافران بودند. به نظرم آمد سرعت پله‌برقی‌ها بیشتر شده است. حتی گیت های ایستگاه باز بودند تا زمان خروج مسافران کوتاه شود. همه اضطراب عجیبی داشتند و می‌خواستند با عجله از ایستگاه خارج شوند.
بخش‌های اداری ایستگاه به جز اتاق کنترل تقریبا خالی بود که نشان می‌داد کارکنان پیش از مسافران خارج شدند. همان شب بود که در اخبار شنیدم مسیل شکسته شده است و ایستگاه‌های مترو زیر آب رفتند.
به نظرم این حادثه برای همه ما به ویژه شهرداری و مترو درس خوبی بود تا از این به بعد ملاحضات بیشتری در کارهایمان داشته باشیم. متاسفانه سقف برخی ایستگاه‌ها هنگام بارش باران آب می‌دهد و قطارها در بعضی ساعت با مشکل روبه‌رو می‌شود. شهرداری و مترو باید در قبال این مسایل پاسخ‌گو باشند. هر چه بود این حادثه به خیر گذشت اما در حوادث دیگر این شانس دوباره نصیب مسافران مترو می‌شود؟!
4747