مریم حسینیان، داستان‌نویس ایرانی پس از مبارزه‌ای طولانی با بیماری سرطان درگذشت و همسر و پسر دو سه ساله‌اش امیرحسین یزدانی خرم را تنها گذاشت.
با مرگ او مطالب فراونی در فضای مجازی منتشر شد و ده‌ها چهره ادبی، فرهنگی و هنری فوت او را تسلیت گفتند. در اکثر این نوشته‌ها به رمان‌ها و آثار داستانی او برای بزرگسالان اشاره شده بود که توفیقات و جوایز معتبری همچون نامزدی جایزه گلشیری را برای او به همراه آورده بود.
وی به واسطه عضویت در هیأت مدیره «انجمن ادبیات داستانی خراسان» و همچنین فعالیت‌های ادبی و مطبوعاتی خود و همسرش چهره‌ای شناخته‌شده و محبوب در میان نویسندگان ادبیات داستانی ایران (برای بزرگسالان) محسوب می‌شد. موضوع این یادداشت اما، فعالیت‌ها و جایگاه او در ادبیات کودک و نوجوان است.
مریم حسینیان (۱۳۵۴ ـ ۱۴۰۴) از همکاران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. او از حدود سال ۱۳۸۲ در کتابخانه‌های شهر مشهد مربی بود و سپس کارشناس ادبی کانون پرورش استان خراسان رضوی شد. جدا از فعالیت‌های ادبی معمول و مسابقات و آموزش‌ها و برپایی جلسات، نگاه پیشروی حسینیان در یاد همکاران مانده است. او برای نخستین بار بحث وبلاگ‌نویسی اعضای کتابخانه‌ها را مطرح و آموزش‌ها و مسابقاتی در این زمینه طراحی کرد و وبلاگ‌های گروهی نوجوانان را در فضای «یاهو 360» راه انداخت. حسینیان مربی داستان‌نویسی کودکان و نوجوانان بود.
ابتکار نشریه «مداد گلی» و سردبیری این نشریه که شامل مطالبی برای نوجوانان و نوشته ایشان بود، از دیگر فعالیت‌های او بود. «مداد گلی» حدود ده یا بیست شماره منتشر شد و نشریه‌ای خوب، خواندنی و باکیفیت، در میان مطبوعات کودک و نوجوان و نشریات کانون در اواخر دهه هشتاد بود.
حسینیان به تهران منتقل شد و در معاونت فرهنگی کانون پرورش و دبیرخانه جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی و سپس در معاونت تولید به کار خود ادامه داد. او در آن سال‌ها به نگارش نقد، معرفی کتاب و گزارش برای روابط عمومی و نشریه داخلی کانون پرورش و همچنین برای روزنامه شاپرک که به انضمام روزنامه آفرینش برای کودکان و نوجوانان منتشر می‌شد پرداخت.
یادداشت‌های او درباره تجربیاتش به عنوان مربی ادبی، کتابدار و قصه‌گو برای کودکان که با نام «لی‌لی‌پوتی‌ها» منتشر می‌شد، هم خواندنی و هم آموزنده و کاربردی بود.
درگذشت او را مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، نهاد کتابخانه‌های عمومی و کانون پرورش استان خراسان تسلیت گفتند و عجیب آنکه مدیرعامل کانون در این خصوص سکوت کرد.
از محمدعلی شامانی، جواد جزینی، سیدمحمد حسینی، خانم معصومه موسویان و به ویژه از کیان جوادی که به پرسش‌های من درباره این مرحوم پاسخ دادند سپاسگزارم و برای نویسنده و روزنامه‌نگار خلاق، مهدی یزدانی خرم عزیز، آرامش، پذیرش، تاب‌آوری، بازگشت به زندگی و ادبیات، سلامت و سربلندی آرزومندم.