به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، گروهی از پژوهشگران آلمانی هنگام بررسی رسوبات بستر اقیانوس آرام متوجه جهشی غیرمنتظره در میزان ایزوتوپ رادیواکتیو بریلیوم-۱۰ شدند. این عنصر زمانی شکل می‌گیرد که پرتوهای کیهانی به جو زمین برخورد می‌کنند و سپس به تدریج بر سطح دریا ته‌نشین می‌شود.
در حالت عادی، این عنصر به‌طور یکنواخت در سراسر زمین پخش می‌شود، اما در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از بستر اقیانوس، پژوهشگران افزایش چشمگیری را شناسایی کردند که به حدود ۹ تا ۱۲ میلیون سال پیش بازمی‌گردد. یکی از توضیحات محتمل برای این پدیده، وقوع انفجار یک ابرنواختر در نزدیکی منظومه شمسی در همان دوران است.
در ادامه، گروهی دیگر از دانشمندان با استفاده از داده‌های رصدخانه فضایی Gaia وابسته به آژانس فضایی اروپا، مسیر حرکت خورشید و بیش از ۲۷۰۰ خوشه ستاره‌ای مجاور را طی ۲۰ میلیون سال گذشته بازسازی کردند. بر اساس این محاسبات، احتمال وقوع یک ابرنواختر در فاصله کمتر از ۳۲۶ سال نوری از خورشید، درست در زمان افزایش بریلیوم-۱۰، حدود ۶۸ درصد برآورد شده است.
با این حال، پژوهشگران تأکید می‌کنند که ماجرا هنوز قطعی نیست. اگر این افزایش تنها در بخش‌هایی از اقیانوس آرام رخ داده باشد، ممکن است ناشی از تغییرات محلی در جریان‌های اقیانوسی باشد. اما اگر منشأ آن کیهانی باشد، باید همین الگو در دیگر نقاط جهان نیز یافت شود.
اکنون دانشمندان قصد دارند نمونه‌هایی از دیگر اقیانوس‌ها و مناطق زمین را بررسی کنند تا مشخص شود آیا این نشانه واقعاً اثر یک انفجار ستاره‌ای در نزدیکی زمین بوده است یا نتیجه پدیده‌های زمینی.
منبع: Astronomy & Astrophysics
۲۲۷۲۲۷