به گزارش خبرآنلاین، به نقل از ایسنا، یانگ و فیزیکدان نظری همکارش، لی تسونگ-دائو، در سال ۱۹۵۷ به طور مشترک جایزه نوبل فیزیک را به خاطر کارشان در زمینه قوانین پاریته دریافت کردند که منجر به اکتشافات مهمی در مورد ذرات بنیادی که واحدهای سازنده ماده هستند، شد.
به نقل از بی‌بی‌سی، یانگ همچنین استاد دانشگاه معتبر تسینگهوا در پکن و رئیس افتخاری مؤسسه مطالعات پیشرفته در این مؤسسه بود. او که در سال ۱۹۲۲ در استان شرقی آنهویی چین متولد شد، بزرگترین فرزند از پنج فرزند خانواده بود و در محوطه دانشگاه تسینگهوا بزرگ شد؛ جایی که پدرش استاد ریاضیات بود. یانگ در نوجوانی به والدینش گفته بود: یک روز می‌خواهم جایزه نوبل را ببرم. او در سن ۳۵ سالگی به این رؤیا دست یافت؛ زمانی که همکاری‌اش با لی در مطالعه قانون پاریته این افتخار را در سال ۱۹۵۷ برای آنها به ارمغان آورد. کمیته نوبل از تحقیقات نافذ آنها که منجر به اکتشافات مهمی در مورد ذرات بنیادی شده است، تقدیر کرد.
یانگ مدرک علوم خود را در سال ۱۹۴۲ از دانشگاه ملی جنوب غربی وابسته در کونمینگ دریافت کرد و بعدا مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تسینگهوا دریافت کرد.
در پایان جنگ چین و ژاپن، او با بورسیه تحصیلی از دانشگاه تسینگهوا به ایالات متحده سفر کرد و در دانشگاه شیکاگو تحصیل کرد؛ جایی که زیر نظر فیزیکدان ایتالیایی، انریکو فرمی، مخترع اولین راکتور هسته‌ای جهان کار کرد.
او در طول یک دوران کاری پربار، در تمام زمینه‌های فیزیک کار کرد، اما علاقه ویژه‌ای به زمینه‌های مکانیک آماری و اصول تقارن داشت. یانگ در سال ۱۹۵۷ جایزه یادبود آلبرت اینشتین را دریافت کرد و همچنین در سال ۱۹۵۸ دکترای افتخاری از دانشگاه پرینستون به او اعطا شد. یانگ در سال ۱۹۵۰ با همسر اولش چی لی تو ازدواج کرد و از او صاحب سه فرزند شد. پس از مرگ همسرش در سال ۲۰۰۳، یانگ با همسر دوم خود، ونگ فان ازدواج کرد. این زوج اولین بار در سال ۱۹۹۵، زمانی که ونگ دانشجوی یک سمینار فیزیک بود، با هم آشنا شدند و بعدا در سال ۲۰۰۴ دوباره با هم ارتباط برقرار کردند. در آن زمان، یانگ او را «آخرین نعمت خداوند» نامید.
۵۸۵۸