فرصت گفت‌وگو با اساتید به اندازه یک ترم دانشگاهی ارزش دارد. در این گفت‌وگوها مطالبی بر زبان اساتید جاری می‌شود که نه تنها عصاره دانش آنها، بلکه مخلص و لب تجاربشان نیز محسوب می‌شود و باز در میان حرف‌هایی که رد و بدل می‌شود، جملاتی پرمغز و با پشتوانه شنیده می‌شود که بدون تردید می‌تواند و باید مورد توجه تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران حوزه مربوطه قرار گیرد. فقط به یک مورد اخیر اشاره می‌کنم.
دکتر یونس شکرخواه، چهره‌ای شناخته شده برای اصحاب ارتباطات به ویژه روزنامه‌نگاران قدیم و جدید است. می‌گویم قدیم و جدید، چرا که هم از سرآمدان روزنامه‌نگاری سنتی در سال‌های نه چندان دور و هم از پیشروان رسانه‌های جدید در سال‌های اخیر است تا جایی که در دومین همایش روابط‌عمومی الکترونیک در سال 86 لقب «کد خدای دهکده مجازی» از سوی پروفسور یحیی کمالی‌پور به وی خطاب شد.
او در مصاحبه با شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات، جملات کلیدی درباره فضای مجازی دارد که به نظرم باید در عالی‌ترین سطوح مورد توجه سازمان‌ها و نهادهای مسؤول قرار گیرد.
شکرخواه پس از آن که تأکید می‌کند در بسیاری از موارد ما سوء‌مدیریت‌ها را پشت دغدغه‌ها پنهان می‌کنیم، عملاً خواستار نگاه واقع‌بینانه به امکانات زندگی دیجیتال شده و در مورد مخاطرات و فرصت‌های فضای مجازی می‌گوید: «اینکه شما بگویید مخاطره اصلاً وجود ندارد، با خودتان شوخی کرده‌اید و اینکه بگویید فرصت اصلاً وجود ندارد، شوخی بدتری است». وی به صراحت ادامه می‌دهد: «متأسفانه عده‌ای با طرح دغدغه‌ها، قهرمانان سانسور، تعطیلی و انسداد شده و عده‌ای هم با اتکای صرف بر فرصت، قهرمانان توخالی می‌شوند که هیچ خطری ما را تهدید نمی‌کند. من با هیچ‌یک از اینها موافق نیستم». وی راه‌حل هم ارائه می‌دهد: «باید بنشینیم نسخه‌های خودمان را برای آن بنویسیم و دیگران را در برابر انتخاب‌های مختلف قرار دهیم. جنس دغدغه آدم‌های مختلف با هم فرق می‌کند. ما در واقع باید با حقیقت روبه‌رو شویم».
اگر دایره تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها وسیع‌تر شده و نظرات کارشناسانه چنین اساتیدی بر نظرات مدیریتی سلیقه‌ای یا در خوشبینانه‌ترین حالت، مصلحت‌جویانه برای حفظ موقعیت شغلی ارجحیت یابد، بدون تردید عواید فراوانی از سرمایه‌گذاری آگاهانه در حوزه مورد بحث و بررسی و همچنین سایر حوزه‌ها نصیب کشور خواهد شد.