اول:
دیگر عادت کرده ایم، هیچ مسئولی به خاطر کم کاری از مردم عذرخواهی نکند، اما استفاده از رسانه برای پوشش کوتاهی ها و عکس جلوه دادن واقعیت، عذر بدتر از گناه است، مثل کاری که برخی رسانه های دولت در اوج انتقادها انجام می دهند. یعنی اشتباه می کنیم، به روی خودمان نمی آوریم، بعد از فشارهای بیرونی، نوع بازی مان را عوض می کنیم و کمی بعدتر هم از خودمان تقدیر می کنیم! درست همان رفتاری که چند سالی است در قبال سریال های تلویزیونی صورت می گیرد و با وجود انتقادهای شدید مردم و منتقدان، رسانه ملی در یک نشست صمیمانه از همه عوامل تقدیر می کند!
دوم:
تقریبا همه چیز مملکت مان «شو» شده است، صداوسیمای عزیز ما از روز 23 ماه مبارک، عزاداری و شب قدر را به طور کامل کنار گذاشته و در همه برنامه ها جشن و شادی را راه انداخته، (برای نمونه: برنامه جشن رمضان روز یکشنبه با آتش بازی آغاز شد) حالا بعد از اعتراض های داخلی و خارجی، یک برنامه «خنده بازار» را بهانه کرده اند و بازیگران بی تقصیرش را با لباس مشکی نشانده اند جلوی دوربین که به مردم تسلیت بگویند! بعد زیرنویس بدهند که آقای کارگردان رفته آذربایجان در جمع زلزله زدگان...یک شوی تمام عیار که نه تنها خنثی کننده گاف های قبلی نیست بلکه، بیشتر آزار دهنده است، خاصه برای مردمی که ما آنها را فهیم می دانیم اگرچه گویا رسانه ملی (...) فرض کند.
سوم:
آقای ضرغامی در همایش افق رسانه و البته در هر فرصتی که پیدا کند، ساعت ها از پیروزی در همه جنگ های رسانه ای و همه خطوط جنگ نرم و خاموش کردن فتنه های قبلی و بعدی در همه سطوح سخنرانی کرده و می کند و کلی خاطره خوش از تدابیر ویژه و نقشه های جامع و افق های ترسیم شده در رسانه ملی برای مردم، لطفا الان هم کمی از این پیروزی ها در جنگ نرم برایمان بگویند! وقتی رسانه های فارسی زبان، نوع اطلاع رسانی یک زلزله غم انگیز و تلخ و دردآور در ماه مبارک و از دست دادن تعداد زیادی از هموطنان مان را با آب و تاب پوشش می دهند و به مجموعه عریض و طویل جام جم طعنه می زنند و می خندند، بعد، مسئولان مونیتورینگ در سازمان، گزارش ها را به مسئولان می رسانند و آقایان می بینند در دو جبهه داخلی و خارجی «دست های خالی » شان رو شده و حالا «دستپاچه» می روند در سطح خیابان و به مردم می گویند شما در جریان زلزله هستین و آنها هم می گویند بله از طریق صداوسیما! بعد هم از برنامه کودک تا برنامه سحر، همه یک چیزی برای زلزله پخش می کنند، این در کدام نقشه رزمی یا استراتژی جنگی، برد و پیروزی محسوب می شود؟! جز اینکه شما سیلی را خورده اید، بعد در حال فرار کردن، و خالی نبودن عریضه، به طرف تان فحش دادید؟! این تاکتیک کدام جنگ است؟ قبول کنید و به مردم هم بگویید که حواسمان نبود! یادمان رفته، عنصری به نام «مردم» در کشور وجود دارد که ما رسانه آنها هستیم. یا اینکه می گویید در شبکه استانی آذربایجان شرقی کلی برنامه پخش کرده اید، یعنی درد مردم عزیز آذربایجان یک غم ملی نبوده که در رسانه ملی پخش شود یا اینکه صفت اپوزسیون به جای «رسانه ملی» برای شما صادق است! نوع بازتاب انتقادها در رسانه ملی تاییدکننده کوتاهی های شماست، چرا با غرور از آن فرار می کنید؟ اینکه اعتراض نمایندگان مجلس و تذکر رئیس مجلس را در اخبار سانسور کنید، یعنی مردم هم در جریان قرار نمی گیرند؟ آقای رییس! نکند اعتقاد دارید که مردم از صبح تا شام و از شام تا صبح پای شبکه های «پویانمایی، ورزش و مستند» نشسته اند و کلا ماهواره ها را تحویل برادران ناجا داده اند؟!
چهارم:
در مبطلات روزه اگرچه دروغ بستن به خدا و پیامبر(ص) و ائمه(ع) وجود دارد که بازهم تاکیدی بر حرمت ویژه دروغ است، اما جایی برای «عذرخواهی» از مردم بویژه در یک نظام دموکراتیک که «مردم» در برخی ایام خیلی «مهم» و عزیز می شوند، نیست. هنوز هم دیر نشده، خیلی هم بهتر از پرکردن برنامه عادل فردوسی پور با بسته های ویژه زلزله(!)، جواب می دهد.
آخر:
قلب همه ما این روزها در آذربایجان شرقی و برای مردم عزیز زلزله زده می تپد، رسانه های غیر وطنی هم بیخود دست و پا نزنند، از این دیگ دلخراش، آبی برای آنها گرم نمی شود، مردم ما، خودشان بهترین مدیران بحران هستند و به خوبی این کوتاهی ها را جبران می کنند. ما هیچوقت نه به مدیران وابسته بودیم و نه به رسانه های بیگانه. که می دانیم اولی را آمدنی و رفتنی است و دومی هم برای رضای خدا، موش نمی گیرد. ولی این کوتاهی های رسانه ملی، مرهم داغ هموطنان ما نبود وگرنه مردم ما در بدترین شرایط هم نجیب ترین مردم دنیا هستند.
60