محمود حاج‌زمان: گروهی از محققان طی مطالعه‌ای موسوم به EPICure، سرنوشت نوزادانی را که در هفته 22 تا 26 بارداری مادرانشان در سال 1995 / 1374 در انگلستان به دنیا آمده‌اند، با سرنوشت نوزادان مشابهی که در سال 2006 / 1385 به دنیا آمده‌اند مقایسه کرده است. طی این بازه 11 ساله، درصد نوزادان زودرسی که از هفته اول زندگیشان جان به در برده‌اند، از 40 درصد به 53 درصد افزایش یافته است. اما مطالعه ضمیمه‌ای که سرنوشت همین نوزادان را در 3 سالگی با هم مقایسه کرده است نشان می‌دهد که میزان نوزادانی که به ناتوانی‌های شدید مبتلا می‌شوند، بدون تغییر باقی مانده است؛ موضوعی که برای سنین 1 تا 5 سال نیز صادق است.
به گزارش نیوساینتیست، کیت کاستیلو از دانشگاه کوئین مری لندن و نویسنده گزارش اول می‌گوید: «تعداد نجات‌یافتگان افزایش یافته است، اما این موضوع تنها به هفته اول زندگی محدود می‌شود. کماکان، الگوی مرگ و مشکلات سلامتی به طرز ناخوشایندی میان هر دو دوره مشابه است.»
تعداد کل نوزادان زودرسی که طی این دوره 11 ساله به دنیا آمده‌اند 44 درصد افزایش یافته است؛ و از 666 نوزاد در سال 1995 / 1374 به 959 نوزاد در سال 2006 / 1385 رسیده است. این بدان معناست که تعداد کل کودکان با ناتوانی‌های شدید مانند نابینایی، ناشنوایی و یا فلج افزایش یافته است؛ و باعث افزایش هزینه‌های خدمات بهداشتی، آموزشی و اجتماعی شده است.
ناتوانی مادام‌العمر
نیل مارلو از کالج دانشگاهی لندن که رهبری مطالعه دوم را بر عهده داشته است، می‌گوید: «هم‌زمان که تعداد کودکانی که از تولد زودرس جان به در می‌برند افزایش می‌یابد، تعداد آنهایی که از ناتوانی و معلولیت برای تمام عمر خود رنج می‌برند نیز افزایش می‌یابد.»
هر چه سن نوزادان زودرس کمتر باشد، پیامدهای بدتری در انتظار آنها است. 45 درصد از نوزدانی که در 22 یا 23 هفتگی در سال 2006 / 1385 به دنیا آمده‌اند دچار معلولیت شده‌اند، در حالی‌که این میزان برای نوزادانی که در هفته 26 به دنیا آمده‌اند تنها 20 درصد است. همچنین در سال 1995 / 1374 از نوزادانی که در 22 هفتگی به دنیا آمدند، تنها 2 نفر زنده مانند. این تعداد در سال 2006 / 1385 نیز تنها 3 نفر بود.
در سال 2006 / 1385، هیئتی از اخلاق‌گرایان انگلیسی به این نتیجه رسیدند که «باید به نوزادانی که در 22 هفتگی به دنیا می‌آیند اجازه مرگ داده شود.» این سن در فرانسه و هلند 23 هفتگی اعلام شد.
53275