آفات تفکر دینیِ افراطی

استاد تاریخ دانشگاه تهران در بخشی از مطلبش نوشته است:
«تا آنجا که به دینمان برمی گشت، اکثریت مسلمانان که قدرت سیاسی حاکم را هم در بلاد اسلام داشتند، به اسم خلافت اسلامی، هر کسی را که اهل تفکر در دین بود و می کوشید تا شریعت را عمیق بفهمد و توحید را معقول و مفهوم درک کند و فلسفه دین را درست عرضه کند، و جهان شناسی جدی کند، متهم به کفر و زندقه می شد. اقلیت هم که شامل معتزله و شیعه بودند، چون تا اندازه‌ای اهل تفکر بودند و می کوشیدند تا آثار فلسفی و کلامی بنویسند و پا را قدری از ظاهر بالاتر گذاشته به مفاهیم عمیق‌تری برسند، متهم بودند که وارد عالم زندقه و دهری‌گری شده‌اند.»
عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می‌نویسد:
«الان هم در بسیاری از نقاط جهان اسلام، یا تفکر افراطی ظاهری ابن تیمیه‌ای حاکم است که فقط قرآن و حدیث می خواند و از هر نوع تفکری بیزار است یا رویه صوفیانه که آن هم نوع دیگری از رکود و جمود است. بماند که مراکز فکری و فرهنگی جهان اسلام در قاهره و قم و نجف و غیره هم به گونه‌ای دیگر گرفتار رکود شده‌اند و همچنان درگیر برخی از جدلهای مشابه عصر قدیم.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.