به گزارش خبرآنلاین، امسال هم در آستانه نو شدن طبیعت، هر روز شعر یا ترانه‌ای از شاعران و خواننده‌های ایرانی را با هم می‌خوانیم یا گوش می‌دهیم.
شعری که می‌خوانید غزلی از شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی شاعر قرن هفتم هجری قمری است:
برخیز که می‌رود زمستان
بگشای در سرای بستان
نارنج و بنفشه بر طبق نه
منقل بگذار در شبستان
وین پرده بگوی تا به یک بار
زحمت ببرد ز پیش ایوان
برخیز که باد صبح نوروز
در باغچه می‌کند گل افشان
خاموشی بلبلان مشتاق
در موسم گل ندارد امکان
آواز دهل نهان نماند
در زیر گلیم و عشق پنهان
بوی گل بامداد نوروز
و آواز خوش هزاردستان
بس جامه فروختست و دستار
بس خانه که سوختست و دکان
ما را سر دوست بر کنارست
آنک سر دشمنان و سندان
چشمی که به دوست برکند دوست
بر هم ننهد ز تیرباران
سعدی چو به میوه می‌رسد دست
سهلست جفای بوستانبان
5757