به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پس از انتشار 18 عکس قدیمی از رزمندگان نوجوان و جوان جنگ ایران و عراق که سعید صادقی در فاصله سال های 1359 تا 1367 گرفته است، در یکی از آن ها چهره شهید مرتضی کارور شناسایی شد.
در تصویری که روز 9 اردیبهشت همراه با توضیحات عکاس آن منتشر شد (اینجا)، نوجوانی دیده می شود که در مراسم بدرقه کاروان اعزامی به جبهه های جنگ، دختر بچه ای را در آغوش دارد و همراه با همرزمانش عکسی به یادگاری گرفته است.
بر اساس اطلاعات ارائه شده از سوی کاربران خبرآنلاین، توانستیم با خانواده مرتضی کارور تماس بگیریم و گفتگویی با خواهر این شهید انجام دهیم.
مهدیه کارور ابتدا توضیحاتی در باره عکس منتشر شده ارائه کرد و گفت: «این تصویر مربوط به سال 1365 است و دختر بچه ای که مرتضی بغل کرده، خواهر زاده اوست. برادرم 15 سال سن داشت و چند ماه پس از گرفتن این عکس در عملیات کربلای پنج با اصابت ترکش خمپاره به پهلویش به شهادت رسید.»
او ادامه داد: «مرتضی در همه لحظات زندگی اش مثل همین عکس خندان، شاد و سرزنده بود. چهره او مثل آن چه در این تصویر می بینید، با لبخند در خاطره ما جاودانه شده است.»
خواهر مرتضی کارور در باره خانواده خود گفت: «ما ساکن ورامین بودیم و پدر و مادر من سه پسر و چهار دختر داشتند که هر سه برادر من به شهادت رسیده اند. حسن که همافر بود در ابتدای انقلاب به طرز مشکوکی جان باخت. محمد رضا فرمانده گردان ویژه مالک لشکر محمد رسول الله (ص) بود که در عملیات خیبر در اسفند 1362 به شهادت رسید و پیکرش در همان جزیره مجنون ماند. مرتضی ها هم که کوچکترین فرزند خانواده بود، بعد از چند بار حضور در جبهه، 21 دی 1365 در عملیات کربلای پنج به شهادت رسید.»
مرتضی کارور در کنار مادرش در روز اعزام به جبهه (1365)
خانم کارور افزود: «مرتضی پسری فعال، شاد و نترس بود که از همان کوچکی اصرار داشت به جبهه برود. عاقبت اواخر سال 61 بود که برادر بزرگش کوتاه آمد و او را که تنها 11 سال داشت، به منطقه برد. اما حاج همت، فرمانده لشکر محمد رسول الله(ص) او را که خیلی کوچک بود به خانه بازگرداند که خیلی بهش برخورد.»
این خواهر شهید ادامه داد: «بعد از شهات محمد رضا، مرتضی شناسنامه اش را دست کاری کرد و برای آن که جلویش را نگیرند، به جای ورامین از فیروزکوه عازم جبهه شد. این بار هم ما دنبالش رفتیم و به خانه بازگرداندیم. فرمانده های لشکر هم که دوست برادر بزرگش بودند، چون او تنها پسر باقی مانده خانواده بود، بهش اجازه ماندن در منطقه را نمی دادند.»
او با اشاره به شور و اشتیاق و استدلال های برادرش برای جبهه رفتن گفت: «او با این که کوچکترین عضو خانواده بود و سن و سالش کم بود، اما چنان خوب فکر می کرد و حرف می زد که عاقبت مادرم که انس و الفتی عجیب و عمیق با مرتضی داشت، رضایت داد به جبهه برود. این عکسی که شما منتشر کرده اید مربوط به همان زمان است.»
آخرین وداع با خانواده
مهدیه کارور در باره شهادت مرتضی توضیح داد: «او بعد از عملیات کربلای چهار چند روزی به خانه برگشت و اما خیلی زود به جبهه بازگشت. او که بی سیم چی بود، در روز دوم عملیات کربلای پنج با اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. چون پدرم هم آن زمان در جبهه بود، پیکرش را چند روزی نگه داشتند و بعد با حضور او در گلستان شهدای امام زاده حسین رضای ورامین به خاک سپردند.»
خواهر شهید کارور که معلم منطقه شهر ری است، در باره خانواده خود گفت: «پدرم سال 1387 درگذشت و مادرم همچنان در خانه قدیمی مان در ورامین سکونت دارد که بسیاری از اوقاتش را به ویژه شب های جمعه بر مزار برادر شهیدم سر می کند.»
57245