محمود حاج‌زمان: اکثر خلبان‌های نیروی هوایی ارتش آمریکا هنوز هواپیماهای خود را از درون کابین خلبان هدایت می‌کنند، اما حدود 8.5 درصد از آنها نیز خلبان پهپاد هستند که وسیله پرنده خود را از راه دور هدایت می‌کنند. اگرچه پیش‌بینی می‌شود که در آینده نزدیک این درصد افزایش پیدا خواهد کرد، اما مشکل بزرگی در این میان وجود دارد: نیروی هوایی آمریکا نمی‌تواند به تعداد کافی افرادی را پیدا کند که داوطلب آموزش برای هدایت پهپاد باشند.
مشکل اصلی این است که پهپادها معمولا جزو مشاغل «سخت، خطرناک یا خسته کننده» طبقه‌بندی می‌شوند؛ که تاکید در اینجا بر کلمه خسته کننده است. برخی از پهپادهای تجسس و مراقبت نیازمند شیفت‌های کاری 24 ساعته هستند. بخش تنش‌آفرین کار این است که خلبان‌های پهپادها اغلب نمی‌توانند از مزایای کارورزی‌های و آموزش‌های تکمیلی ضمن خدمت استفاده کنند؛ موضوعی که باعث می‌شود تا این افراد آینده روشنی برای پیشرفت شغلی خود متصور نباشند.
تمام این مسائل باعث شده است تا نرخ استعفاء در میان خلبان‌های پهپادها، 3 برابر خلبانان هواپیمای سرنشین‌دار باشد. اگر نیروی هوایی آمریکا بتواند برای جذب افراد بیشتر به منظور آموزش خلبانی پهپاد راه‌حلی پیدا کند، مشکل خود به خود حل خواهد شد: دسته بزرگ‌تر خلبان‌های پهپاد به معنای کاهش ساعات کاری، و داشتن زمان بیشتر برای پیشرفت شغلی است.
یک راه برای افزایش تعدا خلبان‌های پهپادها می‌تواند این باشد که نیروی هوایی، شرایط لازم برای خلبان‌ها را تغییر دهد. نیروی هوایی تنها به افسران کادر اجازه هدایت پهپادها را می‌دهد، و افسران کادر باید علاوه بر آموزش‌های فنی دارای مدرک دانشگاهی کارشناسی (لیسانس) باشند. در مقابل، ارتش آمریکا این اجازه را به افسریاران، که تنها به داشتن مدرک دیپلم دبیرستان نیاز دارند، می‌دهد تا با بالگردها و پهپادها پرواز کنند.
شاید هم هرگز برای این مشکل راه‌حلی پیدا نشود؛ چرا که پرواز واقعی در آسمان همیشه هیجان‌انگیزتر از این است که هواپیمایی را از روی زمین هدایت کرد.
53275