و دیگر، آن ها که نخوانده و ندیده به بهانه چاپ یک نمایشنامه صد و پنجاه نسخه ای، کفن می پوشیدند و به خیابان می آمدند و برای دولت خط ونشان می کشیدند. با انتخاب آقای روحانی این نگرانی در میان دلسوزان این آب و خاک به وجود آمد که مبادا خدای ناکرده افراطی ها و تفریطی ها باردیگر دست به دست هم بدهند و آن داستان غم بار را تکرار کنند. الحمدلله هنوز سر و کله گروه اول پیدا نشده و انشاءالله هیچ وقت پیدایشان نشود. اما این طور که از ظواهر امر برمی آید گروه دوم در کمین نشسته است تا در مقام دفاع از ارزش ها عرض خود برباد دهد و زحمت دیگران روا دارد و رونق مسلمانی ببرد. نمونه اش هم علم کردن ماجرای مضحک شکایت از فیلم " آرگو"است. آن هم با وکالت خانمی فرانسوی که مهم ترین کار عمرش به عهده گرفتن وکالت تروریست بین المللی جناب کارلوس شغال است. بیم آن می رفت که همین ابتدای کار دولت آقای حسن روحانی با یک چالش جدی مواجه شود و هیاهوگران بتوانند با اتهام بی اعتنایی به ارزش های انقلاب به معاونت سینمایی وزارت ارشاد پروژه دوقطبی کردن فضای جامعه را کلید بزنند. رفتار معاونت سینمایی حداقل برای من دور از انتظار بود. ایشان خیلی صریح گفت این خانم وکیل شیطان است و فیلم آرگو هم فیلم بی ارزشی است و اصلا ارزش شکایت ندارد و معاونت سینمایی هم از این باج ها به کسی نمی دهد. خدا را شکر این قاطعیت و موضع انقلابی تا حالا جواب داده است و کاسب کارانی که بی هنری خود را در پس شعارهای شبه انقلابی پنهان می کردند پاپس کشیده اند. اما نگرانی از بابت افراطی ها و تفریطی ها کماکان پابرجاست. دولت تدبیر و امید اگر حقیقتا می خواهد قدمی در راه حل معضلات بی شمار این سرزمین بردارد نباید اجازه بدهد آن حواشی ای که هشت سال تمام مثل خوره به جان دولت هفتم و هشتم افتاده بود امکان ظهور و بروز پیدا کند. اگر هم خدای ناکرده آدم های مریضی خواستند یک باردیگر آن شرایط مشابه را پیش بیاورند باید با اقتدار توطئه را در نطفه خفه کرد. کاری که آقای ایوبی به خوبی از عهده آن برآمدند. باورکنید اعتدال گاهی اوقات به اقتدار هم نیاز دارد.